Kelly & Ben 2004

 

Reisverslag Parijs - Kudelstaart 2004

Dag 1

Vanochtend ging om kwart over 5 de wekker. En ja zelfs om deze tijd ging de hele familie mee om ons weg te brengen. Om 6 uur stapte we in de auto en gingen op weg naar het Amstelstation. Daar eenmaal aangekomen en 10 minuten gezeten te hebben begonnen Joy en vooral mama het koud te krijgen. We hebben ze daarom maar lekker naar huis gestuurd. En ja mam de slagboom was nog niet gedaald. Wat een mazzel, toch nog eens een keer gratis geparkeerd (maar wel vroeg in de morgen). Daarna ingecheckt en de bus in gegaan. Er waren weinig passagiers maar dat vonden we helemaal niet erg. Maar hoe verder we onderweg waren hoe voller de bus werd. Tot in Brussel daar kwam dacht ik de hele bus vol te zitten. Bijna in Parijs, ja het lijkt wat dat betreft net Amsterdam, nog even een file van7 km. Maar ondanks alles toch om 4 uur de bus uit. De bus kwam uit Amsterdam en wat gebeurt er altijd, ja natuurlijk paspoort controle. Maar volgens mij waren wij geen passagiers want we hoefden niks te laten zien. Elke andere passagier wel. ’s Middags hebben we nog wat foto's gemaakt. En ja toen naar het hotel. Een treinkaartje kopen om naar het hotel te gaan en even 18 euro neer tellen. Dat was echt even schrikken. Maar eenmaal in het hotel en weer van de schrik bekomen kregen we een vrij mooie kamer op de begane grond. En ja tuurlijk ZEEPJES voor Annie. Half 8 bij pizzeria gegeten. Ben een pizza Rungies en Kelly spaghetti bolonaise. Toen moesten we dus wachten na het eten, want de fietsen zouden pas rond 23:00 uur aankomen. Vanochtend was het al vroeg dus het was al zwaar. Maar eenmaal het belletje van de chauffeur gekregen te hebben was alles over. Om 23:15 kwamen de fietsen met de vrachtauto van Kaatee mee. Alleen moesten we over een voetgangersbrug terug naar het hotel. Ben heeft daar de fietsen zowel trap op als trap af gedragen. Je kunt zelf vast wel een voorstelling maken van hoe het eruit heeft gezien. Grappig. Inmiddels 0:15 uur en dus naar bed.

Morgen de eerste fietsdag spannend…………..

Dag 2

Om 8 uur liep de wekker af, tijd om er uit te gaan. Om de fietsen te zoeken hoefden we niet ver te gaan, want ze hebben deze nacht keurig in onze hotelkamer overnacht. Je moet ze tenslotte verwennen, want ze moeten ons toch naar huis brengen. Na het ontbijt zijn we richting Parijs centrum gefietst. Het was redelijk druk in deze wereldstad. Zonder grote problemen zijn we de stad doorgekomen. Bij de Notre Dame was er zelfs een zonnetje te doorgebroken. Na de Notre Dame hebben we de route opgepikt welke was beschreven in het boekje van Paul Benjaminse “onbegrensd fietsen naar Parijs of terug. Het verlaten van Parijs via het fietspad langs de Ourcq is super. 10 minuten nadat je in het drukke centrum hebt gefietst waan je je in een andere wereld. Geen getoeter en gejakker om je heen en dan te bedenken dat je nog lang niet Parijs uit bent. Wij gingen er nu uit, maar ik kan me voorstellen als je Parijs in wilt met de fiets, dit ook de ideale route is. Nadat we het kanaal de l'Ourcq hadden verlaten leek het even alsof we thuis waren.... vliegtuigen... per 2 tegelijk stegen ze op. Het vliegveld Charles de Gaulle was namelijk een opstakel waar we omheen moesten fietsen. De hele dag ging eigenlijk alles heel voorspoedig, we lagen goed op schema, voor zover we een schema hadden. Het was pas 2 uur en we moesten nog maar een half uurtje fietsen voordat we het hotel in zicht zouden hebben. De lucht dreigde al een tijdje met een buitje maar we werden tot nu toe gespaart voor dit hemelwater maar kennelijk had het, voor de weergoden althans, lang genoeg geduurd en wij mochten ook kennis maken met de overbekende waterdruppels. De afstand welke we met bagage gefietst hebben was 60 km. Wel even lekker om er in de komen. 's Middags zijn we nog naar een plaatsje verderop gefietst en werden we op heuvels, klimmen dus, en regen getrakteerd. Er is verder weinig te beleven in de buurt, dus we zullen op tijd naar bed gaan, want morgen staat er in ieder geval een langere rit te wachten. Ook staan er meer heuvels te wachten dus we zullen wel kapot zijn.

Morgen meer. Totaal 73 km gefietst met boodschappen er bij gerekend.

Dag 3

Ook deze nacht hebben de fietsen zeer luxe overnacht. Het was passen en meten maar de hotelkamer was groot genoeg voor Kelly en Ben en 2 fietsen met 8 fietstassen. Pluvius of Pluvio of hoe die knakker ook moge heette. wilde vandaag niet van onze zijde wijken, oftewel de hele dag regen, in alle soorten hebben we regen gehad, van alles  miezerregen, motregen, gewone regen buien en stortbuien, we hebben dus vanmorgen onze pakken en overschoenen aangedaan en de hele dag dus niet meer uitgedaan, op 500 meter van ons hotel stond er al direct een klim te wachten. Het was een steile klim, wat dus gelijk iets van je conditie vroeg, helaas nat werden we toch, niet van de regen, maar van het zweten  in de regenpakken. Na 10 km zaten we alweer op de route van Paul Benjaminse. Deze tocht moest ons brengen naar Attichy, ongeveer 80 km verder. De route ging door de bossen van Pierrefond. Er zat een hele korte maar zoals Paul Benjaminse het noemt een loei steile klim in, gisteren kwamen we 2 Nederlanders op de fiets tegen en vandaag was dit ook het geval. Zullen ze allemaal hetzelfde boekje lezen? Hoewel we de route op de kaart hebben uitgezet moesten we toch op de tekst terug vallen om de goede afslag te vinden. Na een paar keer een straatje voorbij te zijn gereden, bleek dat we dit smalle straatje in moesten. Alsof je een erf bij iemand op zou rijden. Maar deze weg leidde ons uiteindelijk de bossen in. Onze Chambre d'Hote in Attichy zag er super uit. Het is een onderdeel van een hotel en restaurant. Een grote kamer met televisie en een grote badkamer. Toen we aan kwamen was alles nog dicht, dus via onze mobiele telefoon hebben we de eigenaar gebeld en deze kwam keurig de deur open doen. Na een warme douche voelde we ons alweer een ander mens. Vandaag hebben we 76 natte kilometers gefietst met een gemiddelde van bijna 16 kilometer per uur. Graag wil ik een groot compliment aan Kelly geven, ondanks de regen blijft ze vrolijk en de heuvels, voor ons bergen, neemt ze met groot gemak, tandje terug en trappen maar....... zo komen we ook prima boven.

 

Dag 4

Vandaag ging om 8 uur de wekker. Aankleden, tassen pakken, en ff een ontbijtje nemen. Wat mij hier opvalt is dat ze hier haast niet ontbijten. Het bestaat nergens uit, paar crackers een cakeje en thee. Wat ik wel ff wilzeggen is dat we vannacht in een prachtige Chambre d’Hôte hebben geslapen. Het was keurig verzorgd, de badkamer had ik de laatste dagen nog niet zo mooi gezien. Het ontbijt was vanochtend in een mandje geleverd. Na het ontbijtje stapten we op de fiets, want ja ook vandaag moesten er kilometers gereden worden. Voor ons gevoel moesten we vandaag meer klimmen dan gisteren, hoewel dat niet aan het gemiddelde te zien was. Ook vandaag werd er een loeistijle klim door Paul Benjaminse aan gegeven. Dus we waren er op voorbereid. Net voor de heuvel nog  een stop gemaakt en daar begonnen we dan aan dat loei steile stuk. Het stuk was langer dan gisteren dus het was pittig maar toch zijn we met de kleinste versnelling boven gekomen. Eenmaal boven weer een afdaling (zo gaat het altijd moet je eerst omhoog fietsen om daarna met 40 kilometer per/uur weer naar beneden te crossen). Maar helaas duurt dat stuk minder lang (omdat je sneller gaat). Toch hebben die heuvels wel wat. Ik (Kelly) heb vandaag nadat we klaar waren met fietsen een beetje spierpijn aan mijn polsen en een vermoeid gevoel in mijn benen. Dat kan ook komen omdat we na het fietsen nog een vrij groot stuk gelopen hebben, de berg op naar Laon. Laon is best mooi als je aan komt fietsen en daarboven op de berg een stad ziet liggen, maar als je het moet beklimmen te voet is het lang zo mooi niet. Het was namelijk flink klimmen naar de binnenstad toe. Wat wel de moeite waard was, met het uitzicht wat je daar krijgt. Oja het weer, even vergeten omdat het vandaag gewoon top weer was. We begonnen met lange broek die we na korte tijd toch maar uit hebben gedaan, want met dat klimmen krijg je het toch wel warm. Zonder lange broek hebben we de verdere dag gereden, zonder jas rijden daar was het weer net niet goed genoeg voor. Als je namelijk flink daalde kreeg je het toch wel fris, ook  wel koud te noemen. Zo we zitten inmiddels al weer in een hotel en kijken wat tv. En omdat het zaterdag (thuis altijd chips dag is) hebben we nu ook wat chippies. Ook vandaag gaan we het niet laat maken, want morgen staat ons een lange dag te wachten van ongeveer 80 km. Vandaag hebben we er 60 km gefietst. Morgen meer. We zijn ook vandaag weer mensen tegen gekomen. Een vrouw op een STADSFIETS, een paar die lekker op een bankje van het zonnetje zaten te genieten voor de lunchpauze en nog een buitenlander met bepakking.

 

Dag 5

Gisterenavond hadden we besloten om de wekker vroeg te zetten, omdat er een lange dag voor de boeg staat. De langste dag denken we van de gehele reis. De wekker liep dan ook al om half 8 af, wat eigenlijk wel vroeg is voor een zondag. De fietsen stonden precies om 8 uur klaar voor vertrek. Wij waren echter nog niet klaar want eerst moest er een ontbijt genuttigd worden. Dit keer leek het meer op een ontbijt dan gisteren. Om half negen vertrokken we dan vanuit Laon. We lieten de stad achter ons en trokken als het ware de wijde wereld in. Ook de Fransen slapen waarschijnlijk op zondag een beetje uit, want het was stil op straat. We hebben ongeveer  2 uur alleen maar door de tarwe-, gerst- en havervelden gereden. Ze werden wel afgewisseld met door een enkele verdwaald maïsveld. Na een uurtje fietsen trokken we onze overbroek maar uit want er zaten wederom een paar klimmetjes in, waardoor je flink aan moest zetten. Dit kwam natuurlijk de versnelling van bloedsomloop ten goeden. We werden weggetjes op gestuurd waarvan je dacht: volgens mij rijden we zo de achtertuin in van die boer. Zoals al eerder vermeldt zaten er vandaag ook venijnige klimmetjes in het parcours. Als je zo een helling oprijdt denk je na de volgende bocht daar houdt die klim toch wel een keer op! Wat ons ook opviel is dat vaak op de top van een klim een grote boom staat. Gelukkig kan je daar dan op richten. Maar oh wee als er na die boom nog een boom staat maar dan veel verder op. Dan baal je even, maar je moet door. Vandaag zijn we ook een heel stuk door een bos gegaan. Bos denk je leuk, maar nee hoor, dit pad door het bos was een weg van ongeveer 8 km lang kaarsrecht en met veel ups en downs. Vandaag dus aangekomen in Baileux, België dus. Een Chambre d'Hôte oftewel een Gastenkamer. Een oude woning naast een café gelegen. Bij aankomst moesten we maar even een half uurtje wachten want ze was nog niet klaar met het schoonmaken en het was al halfzes 's avonds. Van de eigenaresse kregen we te horen dat het hier heel slecht weer was geweest in de middag. Dan hebben wij dus geluk gehad. Even later kwamen er nog twee fietsers, met hetzelfde groene boekje, ook voor een kamer. Zij  vertelden ons dat ze de hele dag regen hadden gehad. Wij hebben dus heel veel geluk gehad. Deze twee fietsers waren ook de enige twee fietsers die we tegen waren gekomen vandaag. We hebben 's avonds nog gezellig gepraat met ze, natuurlijk over fietsen en wat hun nog te wachten stond en wat wij nog mogen verwachtten. Ik hoop dat ze nog een mailtje sturen met hun bevindingen en of ze het hebben gehaald...Parijs      Voor de statistieken. 6 uur en 12 minuten hebben we op de fiets gezeten, vandaar dat gevoel in mijn kont. Er stond 97 km op de dagteller.. Een gemiddelde van 15,6 km vandaag. Het hoogst gemeten snelheid was 49 km per uur, wel heuvel af natuurlijk, maar dat begrijpen jullie wel.

Morgen richting Dinant en we slapen tussen Dinant en Namen in. 

Dag 6

Lekker geslapen vannacht, hoewel het bed bij elke draaiing kraakte. De dekens waren een beetje klam maar eenmaal op temperatuur gekomen ging het prima. Alvorens we gingen ontbijten hebben we eerst de fietsen naar buiten gereden, want deze waren voor de nacht geparkeerd in de eetzaal. Het ontbijt was een prima ontbijt, geen Frans ontbijt waar je naar de broodjes moest zoeken, maar een met veel broodjes, een kan vol met sinasappelsap en smeerkaas in diverse smaken. Het was zwaar bewolkt, veel grijzer dan gisteren. Gelukkig hoefden we niet onze regenpakken aan te trekken, maar we moesten ze wel bij de hand houden, want je kon de regen grijpen. De start was even lastig, welke zijweg moeten we nemen, lijkt deze erop of is het die andere. Uiteindelijk hebben we de juiste gekozen, want na een paar kilometer kwamen we alweer een paar vakantiefietsers tegen en wat later bleek, er zouden er nog meer volgen. Na een flinke afdaling richting Marienbourg kwamen we een gezin met 3 kinderen tegen. Vader voor op twee kinderen er achter en moeder moest de kleinste naar boven duwen. Hoe laat ze boven zijn gekomen weet ik niet, maar ik bewonder de moed die ze hebben om aan zo een avontuur te beginnen. Na Marienbourg gingen we dus het Ravel 2 fietspad op, een fietspad over een oude spoorlijn met prima asfalt. Alleen na 15 kilometer denk je van komt er nu nog geen eind aan. Het fietspad heeft namelijk een  lengte van ongeveer 26 kilometer. Aan het eind van het fietspad kwamen we aan bij de Maas-Meuse. Deze moesten we volgen tot aan Dinant en verder. Vandaag hebben we wel een paar keer oponthoud gehad met het aan- en uittrekken van onze regenpakken. Buien dus. Verder hadden we gisteren van onze Belgische fietser gehoord dat het ongeveer 80 kilometer zou zijn, maar na 50 kilometer kregen we last van ons zitvlak. Zadelpijn dus. Op den duur weet je niet meer hoe je moet zitten op dat zadel, je gaat maar eens staan, je recht je rug, je hangt naar een kant, je doet van alles om de pijn, het gevoel, dragelijk te maken. Na 82 kilometer kwamen we aan in Profondeville, een plaatsje aan de Maas. We hadden een kamer gereserveerd in Bois de Villers. Hemelsbreed op de kaart 3 tot 4 kilometer van de Maas verwijderd. Waar we even niet opgelet hadden was de hoogte ten opzichte van de Maas. We moesten dus klimmen, 4 haarspeld bochten en 8 kilometer verder, dood op de gladiolen, kwamen we, na nog een keer fout gereden te hebben, dus weer een extra heuvel, aan bij onze Chambre d'Hote. Deze kamer maakte gelukkig veel goed. Een werkelijk prachtige kamer met ligbad, stoelen en zitjes. Eigenlijk is dit veel luxer dan een hotelkamer. We hebben alle twee na de boodschappen maar een bad genomen. Morgen gaan we naar Sint Truiden.

We hebben vandaag precies 90 kilometer gereden. Totaal 15 vakantiefietsers gezien en dat al vrij vroeg op de dag.

Dag 7

Na weer een nacht lekker geslapen te hebben, moest er toch weer gefietst worden. Na alle tassen te hebben gepakt en opgeladen was er ondertussen een heerlijk ontbijt geleverd. Na ons buikje te hebben gevuld was het tijd om te vertrekken. Toen we om kwart over 9 de eerste meters gefietst hadden, hadden we al de eerste stop. Want we wisten niet of we alles bij ons hadden. Nadat we toch alles ingepakt bleken te hebben vervolgde we onze tocht. Het eerste stuk was geweldig, het eerste kwartier hadden we een gemiddelde van 23 km/uur want het was lekker dalen. Met af en toe een klimmetje. Vandaag begon het weer heel mooi. Jammer genoeg moesten we toch de lange broek aan omdat er en dreigende lucht hing boven ons. We hadden die net aan of we moesten opschieten met de regenpakken want het begon even kort te gieten. Ongeveer een kwartier later mochten ze al weer uit. Verder een droge dag gehad. Vandaag toch weer 75 km op de teller erbij. We hebben een aardige kamer. Met lekkere zachte stoelen, voor onze kont. Want die hebben we vandaag wel gevoeld. Omdat we redelijk vroeg bij onze kamer waren hebben nog even kunnen rondlopen in Sint Truiden. Ook kunnen we nu gewoon weer Nederlands praten. Totaal al 471 km gefietst. Best een super prestatie. Vandaag dus 75 km gefietst. Toen we in de kamer kwamen zetten we de tv aan (tour) daar zeiden ze dat ze NOG MAAR 75 km moesten. Daar doen wij 5 uur over hahaha. Best raar.

 

Dag 8

Op naar Nederland en op naar een rustdag. Gisteren hadden we besloten om 8 uur te gaan ontbijten. We hadden geschat rond 3 uur op de Kempervennen aan te komen. De kamer van vannacht was groot maar wel een beetje ouderwets. We hadden dit keer geen handdoek bij de kamer. De vrouw des huizes wilde eigenlijk niet meer de kamers verhuren maar omdat de stichting “Fietslabel” haar gevraagd om toch door te gaan is ze toch maar overstag gegaan. Het ontbijt was prima, zelfgebakken brood, jam uit de eigen tuin, verhalen van mevrouw over haar been, haar voormalige werk in Brussel en nog veel meer op je nuchtere maag. Het weer was prima, eigenlijk wel goed te noemen. Om nu fatsoenlijke binnenwegen te vinden naar Valkenswaard, was in België een beetje moeilijk. Dus we volgden de grote wegen voor het leeuwendeel. Gelukkig is België meer fietsminnend dan Frankrijk waardoor er langs de grotere wegen redelijke fietspaden lagen. Vandaag was ook de dag van de zere konten. Ze waren redelijk door gezeten, maar goed dat we morgen een pauze hebben. Wel hebben we vandaag lekker gezwommen in het zwembad. De hele week even doorgenomen. Ik denk dat de fiets morgen niet aangeraakt zal worden, zeker zal er niet op het zadel gezeten worden.

Dus tot overmorgen vandaag was de etappe 75 km lang

 Dag 9

Ik zei nog zo gisteren, vandaag een rustdag, morgen een nieuwe dag......  sssttttt  dus we hebben de fietsen met rust gelaten

0 km

 

Dag 10

Lekker niets gedaan gisteren, maar vandaag de voorlaatste etappe. Valkenswaard naar Gornichem. Een tegenvaller, de kilometerteller van Kees doet het niet meer. Ik kan alle knopjes indrukken maar er komt maar niets in beeld. Zal de batterij leeg zijn, ik hoop dat dat het geval is. Eergisteren hadden we al problemen met opstarten, hij gaf wel de snelheid aan maar telde niet de kilometers. Dit is later gelukkig wel goed gekomen, maar nu wil er helemaal niets meer op de display komen. We zijn dus vanmorgen om 9:15 uur vetrokken vanuit Valkenswaard. Het weer zag er niet zo florissant uit maar we me moeten er toch aan geloven. Eerst leek het erop dat het zou gaan miezeren maar uiteindelijk was het toch droog, dus de regenpakken konden rustig ingepakt blijven. Onze bagage was ook al met twee tassen gereduceerd en dat scheelt natuurlijk ook in kilo's ballast welke we mee moesten nemen. Na een paar uur moesten helaas de pakken toch op worden gezocht, want de miezerregen werd regen. Uiteindelijk werd het later deze dag toch nog zonnig en konden we de reis voortzetten zelfs in onze korte broek. Later bleek dat wij nog van geluk mochten spreken, omdat Corry en Joy onderweg heel veel stortbuien hebben gehad. Qua zitten begon de dag goed. We hadden weinig last van ons zitvlak, maar naar mate de dag vorderde werd het lastiger. Je ging weer meer verzitten op het zadel en we namen wat meer kortere pauzes, waardoor  je zitvlak even tot rust kon komen, alleen waren de dijken met hun ongelijke klinkers niet bepaald vriendelijk voor ons en zeker niet aan het eind van de dag. Ook waren de twee ponten/veren die we vandaag hebben genomen, bij Waalwijk en bij Gornichem, een welkom rustpuntje. 17:30 een halfuurtje later dan afgesproken waren we aangekomen bij ons adres in Gornichem van vrienden op de fiets. We werden hier hartelijk ontvangen. We kregen ieder een kamer wat voor ons zelf wel heel luxe was. Uiteindelijk stond er vandaag 92 kilometer op de teller. Morgen de laatste dag van onze onderneming.

 Dag 11

Vandaag de laatste etappe van de reis. Ik krijg zo het gevoel dat, hoe noordelijker je komt hoe groter het ontbijt wordt. Kreeg je in Parijs en Frankrijk maar bescheiden hapjes. In Gornichem stond er een hele tafel gedekt waarvan we konden eten. Het eten was dan ook ruimschoots voldoende. Toen we naar buiten keken zagen we dat het zonnetje al scheen. Zonnetje, was dat niet dat grote gele dingen die allang 2 weken eerder had moeten schijnen? Maar ja dat hebben Kelly en Ben altijd als ze fietsen: de laatste dag is vaak de mooiste dag en de warmste. Ook voor vandaag was dat zo. Later bleek dat het plaatselijk 30 graden is geworden. Een temperatuur die wij, zelfs als je de temperatuur van 2 dagen optelt soms niet eens haalt. De reis ging voor spoedig. We moesten wederom weer met pontjes enkel oversteken wagen. Ook vandaag waren dit de welkome rustpuntjes. Vanuit Gouda hebben we alleen maar het water hoeven te volgen en kwamen we uit bij de sluisjes bij Bilderdam. Maar eerdat we de sluisjes over waren duur het wel even. De sluis wachter propte de sluis zo vol met het gevolg dat de sluisdeur een beetje moeilijk dicht ging en dat de loop/fiets brug pas open kon nadat de laatste boot er uit was vertrokken. We waren om 2 uur thuis en hadden deze dag 68 kilometer gefietst.

In het totaal was de tocht Parijs-Kudelstaart een tocht van 706 km.

Een tocht die prima is te fietsen, maar op je gewone stadsfietsen waarschijnlijk heel erg lastig is te doen. We waren dan ook blij met de randoneurs van Kees en Annie. De beschrijving van Paul Benjaminse hadden we op sommige stukken wel nodig. Wegen en afslagen die niet logisch lijken gezien vanuit Parijs naar Nederland, zijn voor de heenweg Nederland naar Parijs volkomen logisch. We waren in ieder geval blij dat we zijn boek bij de hand hadden.

Op ons tochtje hebben we veel gezien. Huizen van fransen die nadat ze gebouwd zijn geen likje verf meer hebben gehad. Elke bewoner van een dorp heeft wel een hond op zijn erf. Duidelijk is ook dat er in Nederland een prima systeem van bewegwijzering is, speciaal voor fietsers.

Het lijkt mij (Ben) iets wat voor herhaling vatbaar is. Alleen moet er dan wel meer getraind worden op het zitten op het zadel. De conditie van Kelly en mij was prima te noemen. We zijn eigenlijk nooit moe geweest. Alleen het zitvlak moest af en toe rust houden.

 Met dank aan

Paul Benjaminse voor de route beschrijving

Kees en Annie voor het lenen van de fietsen inclusief de tassen.