De ochtend komt altijd te vroeg. Dat gevoel krijg je als je onrustig geslapen hebt. Het was een woelige nacht op het luchtbed van Ben. Veel draaien en keren om de slaap te pakken te krijgen. Dat lukt niet echt makkelijk omdat de airco ook de kamer niet kouder krijgt dan 28 graden. Eigenlijk mag je het dan geen airco noemen  toch?

Wederom 2 kopjes Cappuccino met vanillesmaak en heerlijke dikke yoghurt. Nog even navraag gedaan waar de mooie wandelroutes liggen op Kreta bij Kees en Bets.  Via de winkel voor een brood en toiletpapier gaan we op weg naar de hoogvlakte. Daar zou een vrij vlakke wandeling zijn tussen de akkers door. De route is beschreven in het boekje en is maar 6,5 kilometer lang. Maar dat is  wel één kant op. Dus hebben we ons voorgenomen om deze route zowel heen als terug te lopen. Met genoeg water op de heupen begonnen we de wandeling. Het water in de bidons had Ben de dag ervoor in de vriezer gelegd en ze zijn als ijsklompjes meegenomen. Het wordt vanzelf wel weer water. Vandaag hadden we wit brood mee in plaats van het volkoren brood welke we gisteren zo gortdroog vonden. Het was in elk geval beter te eten dan het bruine brood. Met een beetje kunst en vliegwerk worden de schouders van Ben bedekt met zakdoeken en een T-shirt van Corry. De schouders zien er namelijk rood en verbrand uit. Wat wil je met zo een bleek huidje, dat is vragen om moeilijkheden. De P20 zonnecrème kan het allemaal niet verwerken. Zweten en een felle zon, het zal toch een keer uitgewerkt zijn na een paar uur.

De wandeling ging niet helemaal volgens het boekje. De eerste afslag in het dorp die we hebben genomen was achteraf gezien eigenlijk de 2^e afslag. We liepen wel in de goede richting, tenslotte leiden er meer wegen naar Rome of in dit geval naar Tsermiado, omdat we het plaatsje over de velden aan de overkant konden zien liggen. Na 6 kilometer besloten we, wederom vanwege de hitte en een kleine buikkramp van Ben ons om te keren en terug te lopen naar ons vertrekpunt Psihro. Op de terug weg was het nogal druk op de kleine binnenwegen. We hebben bij elkaar wel 10 auto’s of tractors gezien. We maakte 2 keer keurig plaats voor 2 brede auto’s, door in een zijpad te gaan staan, en jawel twee keer moesten deze voertuigen precies het pad in waar wij stonden om plek te maken. Probeer je galant te zijn….

De Lassithivlakte staat er ook om bekend dat ze voor het opmalen van het grondwater de traditionele windmolens gebruiken. Op de vlakte zijn er honderden en je vind ze in alle soorten en maten. Van nog piepende en knarsende werkende modellen tot compleet weg geroestte windmolens. Ook hier treed de modernisatie in. De oude molens laten ze aan hun lot over en de elektrische pomp komt steeds  verder op.

 Wederom moe en een beetje overhit kwamen we bij onze 4x4 Panda terug. De airco in dit kleine voertuig moet even volluit, om ons op de juiste temperatuur te brengen. Via bijna dezelfde weg, over enkele bergweggetjes en passen, gingen we terug naar ons lauwe zwembad. Vandaag wordt het zwemmen  met een T-shirt aan. De schouders mogen, nee moeten, even bedekt blijven.