Dinsdag 22 juni.

Jawel het kan ook hier, wolken en wind als je wakker wordt. De wolken waren zelf een beetje donker, maar over de temperatuur valt ook vandaag niet te klagen. Wat we gaan doen vandaag is nog niet bekend. Wat wel bekend is, is dat de yoghurt die we gisteren gekocht hadden heerlijk is. Het blijft als het ware gewoon aan je lepel plakken. Hij smaakt ook prima.

Na de eerste plons in het zwembad van Ben, zijn we maar een broodje gaan kopen en een paar lekkere kersen. Het was tenslotte al bijna middag en als we nog iets willen gaan doen, dan is vandaag de laatste kans. Omdat we ons niet de hele dag bij ons appartement zagen hangen maakten  we nog even voor een korte wandeling. De wandeling vanaf het complex(je) waar we zaten, zou op een uurtje rijden afstand zijn. In Nederland heb je al meer dan 20 wandelgebieden gepasseerd na een uur autorijden, maar we doen het er mee. We gingen naar Ano Arhanes. Vanaf Heraklion is er een nieuwe weg aangelegd naar het zuiden van het eiland. Deze weg stond niet op de kaart (geen goede bingo dus).

Om bij het begin van de wandeling te komen moesten we op ons eigen richtingsgevoel gaan rijden. Iets wat meestal wel aardig lukt. Maar we waren aan de verkeerde kant van een “bergkam” uit gekomen en moesten deze dus oversteken. Maar als je zo een tocht maakt, heeft het ook wel wat. We kwamen door een klein dorpje waar je de 4x4 Panda met veel pijn en moeite door kon manoeuvreren. Gelukkig kwam er geen tegenligger aan, anders waren de raspapatas gaar. Maar wel leuk om eens te doen. Aan de andere kant van de berg, we waren nu in Ano Arhanes aangekomen kwamen we een bordje tegen Afendi Cristou Metamorfosi. Dat was nu net wat we zochten: Afendi Cristou Metamorfosi. Wie kent het niet. Maar dit was toch de wandeling die we wilde gaan maken. We hebben de auto gewoon ergens aan de kant van de weg geparkeerd en trokken onze wandelschoenen weer aan. Water en ijs bij ons.

De tocht was geen wandeltocht maar een klimtocht. De eerste kilometer liep wat stijl omhoog, maar daarna was het echt klimmen. Bij een pas naar boven ongeveer50 lang gleed je voet soms weer 20 cm naar beneden. Veel rotsblokken en gruis lag er op het klimpad. Na ruim een uur klimmen, de top was wel in zicht, maar niet meer haalbaar in het tijdsbestek wat we hadden. We moeten namelijk de auto om 19:00 uur weer inleveren. Nou ja, inleveren, ze komen de sleutel ophalen bij ons appartement. Dus na een kleine drink en ijspauze, de wandeling is te kort om het ijs in de bidon te laten smelten, gingen we terug. Op zicht best lastig, omdat het lopen op het pad wat ik net beschreef nu contra werkt. Je neemt een pas van 30 cm en je roetsjt 50 cm omlaag. Het is Corry een keer gelukt om iets te ver te roetsjten. Zittend kwam ze tot stilstand.

Uiteindelijk waren we ruim op tijd terug om Ben zijn tweede plons van de dag te laten nemen, zelfs nog voordat de sleutels van de auto werden opgehaald.

Vanavond hebben we kippengyros met rijst gegeten bij Bets en Kees. Het was heerlijk mals. Echt iets om te onthouden en in Nederland te maken. Misschien volgende week al? Dan eten we kippengyros in Venray. Zoals we op de radio konden horen zijn de weersvoorspellingen voor volgende week ook gunstig aan het worden. Er wordt 25 graden of meer verwacht. Wij zijn in elk geval al voor verwarmd.

De laatste avondwandeling zit er ook op en Corry heeft een blitse zonnebril gekocht van wel € 1.99 en daar krijg je ook nog een tasje, let wel een luxe tasje, bij cadeau. Ook ons laatste Griekse Calypo ijsje is op. Morgen weer terug naar Nederland. We worden om 9:30 opgehaald. Een schappelijke tijd. De verwachting is dat we rond 16:00 aankomen op Rotterdam. En als alles goed gaat staat Kelly ons daar op te wachten.

Kreta over het algemeen:

Een eiland dat toen wij er waren,  in het voorseizoen, soms erg warm was. Waar je bij twee rijbanen er gewoon 4 creëert door op de vluchtstrook te gaan rijden. Een eiland met veel wandelingen door kloven, wat een beetje klauter en klim kwaliteiten vraagt. Dus niet echt een wandeleiland zoals Madeira. Ook een groot eiland. De mooiste kloofwandeling volgens de kenners de Samariakloof hebben vanwege de afstand tot de kloof en de hitte welke deze week aanwezig was maar niet gemaakt. Deze kloofwandeling van 8 uur, dus ook water mee voor de hele dag, leek ons iets te veel van het goede. Misschien komt het ooit er eens van. De wandelkaarten en de wandelgids doen we nog niet weg.

Kreta misschien nog eens tot een andere keer.