Na zeer goede nachtrust van meer dan 8 en een half uur komen de Muppets met de manamanah song weer in beeld. Dit is namelijk de wekker tune. Deze staat elke dag op 7:30 uur. De tijd dat we uit bed gaan. We ontbijten met de andere 4 Nederlanders die ook onderweg zijn. Alleen hebben zij er al 14 dagen op zitten. Op de heenweg zijn ze langs de Rijn gegaan, maar daar speelden ze teveel ramptoeristen. In verband met het hoge rivier water moesten ze ook vaak omrijden. En dan wordt het wel klimmen.

De fietsenverhalen gaan over en weer. Zij hebben ook aardig rondje getrapt zoals naar Rome, Barcelona en meer. Kees kan ook zijn verhaal kwijt over de belevenissen van Kees en Annie. En ik... Ik fietste gewoon met mijn dochter van Basel, Parijs naar huis. En tussendoor rondje langs de Loire. En met mijn andere dochter, gewoon parasailing en mountainbiking in Tsjechië. Hoe krijg je de jeugd zover tegenwoordig? Ze waren onder de indruk dat ik met mijn dochters actief op pad was gegaan

We kunnen de klok erop gelijk zetten, maar om kwart voor negen klik ik mijn schoenen weer vast aan de trappers. Op naar Luxemburg. Het is een echt fietsweertje. We komen in een plaatselijke ronde terecht van de wielerclub. Berg op komen ze mij voorbij. Met Kees hebben ze iets meer moeite. Ze rijden wel op minimaal carbon fietsen. Als je ze met ons vergelijkt hebben we moderne bakfietsen. Maar deze bakfietsen doen prima hun werk.

In Vigi zien we nog net om de hoek in een zijstraat een bakker zitten. We slaan 2 broden en 2 cola in. De broden van gisteren gaan in de prullenbak. De ham is vacuum verpakt, dus die moet het nog even doen.

Na Vigi hebben we een leuke afdaling. Op deze afdaling stond de teller op 59,5 kilometer per uur.

Na 30 km houden we een pauze bij het hotel waar Kelly en ik vorige keer hebben geslapen. Maar in dit restaurant Kedange sur Canne, wilden ze geen koffie aan ons kwijt. Na 20 minuten wachten en twee keer vragen, hebben we onze helm opgezet en zijn we weg gefietst.

Het duurde ons veel te lang. Dan maar geen koffie. Een kleine 30 kilometer verder kwam er zomaar uit het niets een restaurant. Met terras.... dit hadden we nog niet eerder gezien.

Zittende in de zon hebben we hier genoten van 2 bakjes cappuccino.  We veroorloofde ons deze luxe maar wat graag. Moet zeggen de cappuccino's smaakte ook prima. Al lurkend aan ons tweede bakkie, komen de ontbijters van vanmorgen met hun fietsen vol met bepakking, ook aanfietsen. Logisch is dat wel, we hebben onze tijd verspild aan een bakkie koffie die we niet kregen. Ook zij nemen iets te drinken. We stappen weer op en groeten hun met de mededeling tot de volgende stop. We zien ze uiteindelijk niet meer vandaag.

Vandaag is het een oranje dag. Mijn gele shirt  ligt in de symbolische wasmand. Maar ook dit shirt is goed te zien door de achter en voorop komende automobilisten.

Een echte grensovergang hebben we niet gezien. Maar je kan wel merken dat je in Luxemburg bent. Alles zo schoon, luxe auto's en goed onderhouden wegen. Het weer is echt grandioos om te fietsen. Toch ook vandaag een paar colletjes te pakken. Maar de laatste klim in Luxemburg stad was een echte kuitenbijter. Rue du Montange was de naam. Een klim hors categorie.  Een bijzondere klim. Stijl laverend tussen de auto's door. Kees moest zelfs terugschakelen. En dat wil wat zeggen.

Het Ibis Budget Hotel heeft nog plek voor ons. Bij het navragen of we de fietsen weer in het afvalhok mogen zetten krijgen we een verrassend antwoord.  Ik zal kijken of er op de begane grond nog en kamer is, dan mag hij wel in de kamer staan.

Ook goed...maken we geen probleem van.

Kees poets en smeer nog even de fietsen. Bij het poetsen komen we er achter dat het kleinste voortandwiel kleiner is bij Kees dan bij mij. Dat verklaart niet dat hij makkelijker naar boven trapt, maar verklaart wel dat ik harder moet trappen op mijn kleinste verzet.

Ik moet ergens de schuld aangeven.

Vanavond kijken we ouderwets naar vliegtuigjes. We zien ze landen en stijgen. Mensen lopen op het platform van Luxembourg Airport en ondertussen eten macaroni met een heerlijke salade op de luchthaven.

Vandaag hebben we 89 kilometer op ons fietszadel gezeten. De totaalteller staat nu op 400 km.

Oh ja morgen ook mijn neus even insmeren. Ik ben echt niet aan de drank, maar rood is hij wel.