Even een paar woorden op een paar kilometer hoogte.

Vandaag een reis of eerder een verreisdag. Het is nu half 4 plaatselijke tijd. Op een hoogte van een paar kilometer moeten we dit toch even kwijt.

De nacht was heel koud. Eergisteren zat je nog om 9 uur 's avonds in hemdshirt met alle deuren en ramen open in je camper en gisterenavond alles potdicht en bijna de kachel aan. De nacht zelf is ook heel koud. Maar niet getreurd het was de laatste nacht in de RV. Vandaag leveren we de camper in. Alles schoon gemaakt en ingepakt. We staan om 9:30 uur op de stoep bij de verhuurder. We leveren hem in bij een dame en vroeg dat waren jullie toch? Ik had haar in het weekend regelmatig aan de telefoon gehad toen we problemen hadden met de vorige camper. Ze gaf aan dat we zo rustig waren en dat we zo makkelijk met het probleem om gingen. We konden toch geen kant op dus waarom moeilijk doen. Zij was ook niet moeilijk en we kregen onze koelvloeistof zonder probleem terug. Maar we kregen ook nog de camperhuur van die dagen terug. Dat is netjes afgehandeld door Fraserway vinden wij zelf. Om half elf gingen we op weg naar het vliegveld. Na inchecken en het betalen van 56 dollar om je koffers mee te mogen nemen worden we gescreend aan alle kanten. Bij Corry ging het belletje af en ze wordt aan de drugstest onderworpen. Sorry zelf  niet maar de koffers. We kopen van onze laatste Canadese dollars nog een paar flesjes drinken en loggen in op Toronto Pearson WiFi. Je moet je tijd toch volmaken.

Om half drie zitten we vlak bij de incheckbalie bij de gate. Wat een toestanden, de vlucht overboekt, mensen die toch graag eerder willen inchecken dan andere mensen. Passagiers die een andere vlucht moeten halen, alsof je dat kan regelen. Eenmaal in onze vliegtuigstoelen gezeten moeten we voor dat we vertrekken natuurlijk de riemen vast gezet worden. Nou dat was een probleem bij een vrouw in de rij voor ons. Het was een worsteling voor haar. Ze zit klem tussen de armleuningen. Arme buurman. Ze zit op haar gordels. Een worsteling om die riemen onder haar vandaan te krijgen. En dan moeten ze nog vast. Hup buik omhoog. Ene uiteinde naar de andere brengen. Riemen laten vallen, weer zoeken. Gevonden, nu moeten ze aan elkaar. Buik omhoog, kijken of  de riemen niet langer kunnen. Ze heeft er precies 6 pogingen voor nodig gehad om de gespen in elkaar te laten klikken.

De vlucht had in het begin en het eind last van een beetje turbulentie. Toch weer het rollercoaster gevoel. We landde uiteindelijk op de geplande tijd. Dit ondanks een half uur vertraging. Maar op het platform moesten we wachten totdat de gate vrij was voor ons. Op naar de koffers. Die kan je in Newark in NY gewoon bij de uitgang waar iedereen rond kan lopen. Dit alles bij elkaar duurt ruim 3 kwartier. Op naar de shuttles. Maar voor ons geen shuttle, maar een taxi die ons naar het Holiday Inn brengt.