|
Reisverslag Parijs - Kudelstaart 2004 Dag 1
Vanochtend
ging om kwart over 5 de wekker. En ja zelfs om deze tijd ging de hele
familie mee om ons weg te brengen. Om 6 uur stapte we in de auto en gingen
op weg naar het Amstelstation. Daar eenmaal aangekomen en 10 minuten gezeten
te heb Morgen de eerste fietsdag spannend………….. Dag 2
Om 8 uur liep
de wekker af, tijd om er uit te gaan. Om de fietsen te zoeken hoefden we
niet ver te gaan, want ze hebben deze nacht keurig in onze hotelkamer
overnacht. Je moet ze tenslotte verwennen, want ze moeten ons toch naar huis
brengen. Na het ontbijt zijn we richting Parijs centrum gefietst. Het was
redelijk druk in deze
wereldstad. Zonder grote problemen zijn we de stad doorgekomen. Bij de Notre
Dame was er zelfs een zonnetje te doorgebroken. Na de Notre Dame hebben we
de route
Morgen meer. Totaal 73 km gefietst met boodschappen er bij gerekend. Dag 3
Ook
deze nacht hebben de fietsen zeer luxe overnacht. Het was passen en meten
maar de hotelkamer was groot genoeg voor Kelly en Ben en 2 fietsen met 8
fietstassen. Pluvius of Pluvio of hoe die knakker ook moge heette. wilde
vandaag niet van onze zijde wijken, oftewel de hele dag regen, in alle
soorten hebben we regen gehad, van alles miezerregen, motregen, gewone
regen buien en stortbuien, we hebben dus vanmorgen onze pakken en
overschoenen aangedaan en de hele dag dus niet meer uitgedaan, op 500 meter van ons hotel stond er al direct een klim te wachten. Het was een steile
klim, wat dus gelijk iets van je conditie vroeg, helaas nat werden we toch,
niet van de regen, maar van het zweten in de regenpakken. Na 10 km zaten we
alweer op de route van Paul Benjaminse. Deze tocht moest ons brengen naar
Attichy, ongeveer 80 km verder. De route ging door de bossen van P
Dag 4
Vandaag ging
om 8 uur de wekker. Aankleden, tassen pakken, en ff een ontbijtje nemen. Wat
mij hier opvalt is dat ze hier haast niet ontbijten. Het bestaat nergens
uit, paar crackers een cakeje en thee. Wat ik wel ff wilzeggen is dat we
vannacht in een prachtige Chambre d’Hôte hebben geslapen. Het was keurig
verzorgd, de badkamer had ik de laatste dagen nog niet zo mooi gezien. Het
ontbijt was vanochtend in een mandje geleverd. Na het ontbijtje stapten we
op de fiets, want ja ook vandaag moesten er kilometers gereden worden. Voor
ons gevoel moesten we vandaag meer klimmen dan gisteren, hoewel dat niet aan
het gemiddelde te zien was. Ook
vandaag
werd er een loeistijle klim door Paul Benjaminse aan gegeven. Dus we waren
er op voorbereid. Net voor de heuvel nog een stop gemaakt en daar begonnen
we dan aan dat loei steile stuk. Het stuk was langer dan gisteren dus het
was pittig maar toch zijn we met de kleinste versnelling boven gekomen.
Eenmaal boven weer een afdaling (zo gaat het altijd moet je eerst omhoog
fietsen om daarna met 40 kilometer per/uur weer naar beneden te crossen).
Maar helaas duurt dat stuk minder lang (omdat je sneller gaat). Toch hebben
die heuvels wel wat. Ik (Kelly) heb vandaag nadat we klaar waren met fietsen ee
Dag 5
Gisterenavond
hadden we besloten om de wekker vroeg te zetten, omdat er een lange dag voor
de boeg staat. De langste dag denken we van de gehele reis. De wekker liep
dan ook al om half 8 af, wat eigenlijk wel vroeg is voor een zondag. De
fietsen stonden precies om 8 uur klaar voor vertrek. Wij waren echter nog
niet klaar want eerst moest er een ontbijt genuttigd worden. Dit keer leek
het meer op een ontbijt dan gisteren. Om half negen vertrokken we dan
vanuit Laon. We lieten de stad achter ons en trokken als het ware de wijde
wereld in. Ook de Fransen slapen waarschijnlijk op zondag een beetje uit,
want het was stil op straat. We hebben ongeveer 2 uur alleen maar door de
tarwe-, gerst- en havervelden gereden. Ze werden wel afgewisseld met door
een enkele verdwaald maïsveld. Na een uurtje fietsen trokken we onze overbroek maar uit want er zaten wederom een paar klimmetjes in, waardoor je
flink aan moest zetten. Dit kwam natuurlijk de versnelling van bloedsomloop
ten goeden. We werden weggetjes op gestuurd waarvan je dacht: volgens mij
rijden we zo de achtertuin in van die boer. Zoals al eerder vermeldt zaten
er vandaag ook venijnige klimmetjes in het parcours. Als je zo een helling
oprijdt denk je na de volgende bocht daar houdt die klim toch wel een keer
op! Wat ons ook opviel is dat vaak op de top van een klim een grote boom
staat. Gelukkig kan je daar dan op richten. Maar oh wee als er na die boom
nog een boom staat maar dan veel verder op. Dan baal je even, maar je moet
door. Vandaag zijn we ook een heel stuk door een bos gegaan. Bos denk je
leuk, maar nee hoor, di Morgen richting Dinant en we slapen tussen Dinant en Namen in. Dag 6
Lekker
geslapen vannacht, hoewel het bed bij elke draaiing kraakte. De dekens waren
een beetje klam maar eenmaal op temperatuur gekomen ging het prima. Alvorens
we gingen ontbijten hebben we eerst de fietsen naar buiten gereden, want
deze waren voor de nacht geparkeerd in de eetzaal. Het ontbijt was een prima
ontbijt, geen Frans ontbijt waar je naar de broodjes moest zoeken, maar een
met veel broodjes, een kan vol met sinasappelsap en smeerkaas in diverse smaken.
Het was zwaar bewolkt, veel grijzer dan gisteren. Gelukkig hoefden we niet
onze regenpakken aan te trekken, maar we moesten ze wel bij de hand houden,
want je kon de regen grijpen. De start was even lastig, welke zijweg moeten
we nemen, lijkt deze
erop of is het die andere. Uiteindelijk hebben we de juiste gekozen, want na
een paar kilometer kwamen we alweer een paar vakantiefietsers tegen en wat
later bleek, er zouden er nog meer volgen. Na een flinke afdaling richting
Marienbourg kwamen we een gezin met 3 kinderen tegen. Vader voor op twee
kinderen er achter en mo We hebben vandaag precies 90 kilometer gereden. Totaal 15 vakantiefietsers gezien en dat al vrij vroeg op de dag. Dag 7
Na
weer een nacht lekker geslapen te hebben, moest er toch weer gefietst
worden. Na alle tassen te hebben gepakt en opgeladen was er ondertussen een
heerlijk ontbijt geleverd. Na ons buikje te hebben gevuld was het tijd om te
vertrekken. Toen we om kwart over 9 de eerste meters gefietst hadden, hadden
we al de eerste stop. Want we wisten niet of we alles bij ons hadden. Nadat
we toch all
Dag 8
Op naar
Nederland en op naar een rustdag. Gisteren hadden we besloten om 8 uur te
gaan ontbijten. We hadden geschat rond 3 uur op de Kempervennen aan te
komen. De kamer van vannacht was groot maar wel een beetje ouderwets.
Dus tot overmorgen vandaag was de etappe 75 km lang Dag 9 Ik zei nog zo gisteren, vandaag een rustdag, morgen een nieuwe dag...... sssttttt dus we hebben de fietsen met rust gelaten 0 km
Dag 10
Lekker niets
gedaan gisteren, maar vandaag de voorlaatste etappe. Valkenswaard naar
Gornichem. Een tegenvaller, de kilometerteller van Kees doet het niet meer.
Ik kan alle knopjes indrukken maar er komt maar niets in beeld. Zal de
batterij leeg zijn, ik hoop dat dat het geval is. Eergisteren hadden we al
problemen met opstarten, hij gaf wel de snelheid aan maar telde niet de
kilometers. Dit is later gelukkig wel goed gekomen, maar nu wil er helemaal
niets meer op de display komen. We zijn dus vanmorgen om 9:15 uur vetrokken
vanuit Valkenswaard. Het
weer zag er niet zo florissant uit maar we me moeten er toch aan geloven.
Eerst leek het erop dat het zou gaan miezeren maar uiteindelijk was het toch
droog, dus de regenpakken konden rustig ingepakt blijven. Onze bagage was
ook al met twee tassen gereduceerd en dat scheelt natuurlijk ook in kilo's
ballast welke we mee moesten nemen. Na ee Dag 11 Vandaag de laatste etappe van de reis. Ik krijg zo het gevoel dat, hoe noordelijker je komt hoe groter het ontbijt wordt. Kreeg je in Parijs en Frankrijk maar bescheiden hapjes. In Gornichem stond er een hele tafel gedekt waarvan we konden eten. Het eten was dan ook ruimschoots voldoende. Toen we naar buiten keken zagen we dat het zonnetje al scheen. Zonnetje, was dat niet dat grote gele dingen die allang 2 weken eerder had moeten schijnen? Maar ja dat hebben Kelly en Ben altijd als ze fietsen: de laatste dag is vaak de mooiste dag en de warmste. Ook voor vandaag was dat zo. Later bleek dat het plaatselijk 30 graden is geworden. Een temperatuur die wij, zelfs als je de temperatuur van 2 dagen optelt soms niet eens haalt. De reis ging voor spoedig. We moesten wederom weer met pontjes enkel oversteken wagen. Ook vandaag waren dit de welkome rustpuntjes. Vanuit Gouda hebben we alleen maar het water hoeven te volgen en kwamen we uit bij de sluisjes bij Bilderdam. Maar eerdat we de sluisjes over waren duur het wel even. De sluis wachter propte de sluis zo vol met het gevolg dat de sluisdeur een beetje moeilijk dicht ging en dat de loop/fiets brug pas open kon nadat de laatste boot er uit was vertrokken. We waren om 2 uur thuis en hadden deze dag 68 kilometer gefietst.
In het totaal was de
tocht Parijs-Kudelstaart een tocht van 706 km. Een tocht die prima is te fietsen, maar op je gewone stadsfietsen waarschijnlijk heel erg lastig is te doen. We waren dan ook blij met de randoneurs van Kees en Annie. De beschrijving van Paul Benjaminse hadden we op sommige stukken wel nodig. Wegen en afslagen die niet logisch lijken gezien vanuit Parijs naar Nederland, zijn voor de heenweg Nederland naar Parijs volkomen logisch. We waren in ieder geval blij dat we zijn boek bij de hand hadden. Op ons tochtje hebben we veel gezien. Huizen van fransen die nadat ze gebouwd zijn geen likje verf meer hebben gehad. Elke bewoner van een dorp heeft wel een hond op zijn erf. Duidelijk is ook dat er in Nederland een prima systeem van bewegwijzering is, speciaal voor fietsers. Het lijkt mij (Ben) iets wat voor herhaling vatbaar is. Alleen moet er dan wel meer getraind worden op het zitten op het zadel. De conditie van Kelly en mij was prima te noemen. We zijn eigenlijk nooit moe geweest. Alleen het zitvlak moest af en toe rust houden. Met dank aan Paul Benjaminse voor de route beschrijving Kees en Annie voor het lenen van de fietsen inclusief de tassen.
|
ben begonnen Joy en vooral mama het koud te krijgen. We hebben ze
daarom maar lekker naar huis gestuurd. En ja mam de slagboom was nog niet
gedaald. Wat een mazzel, toch nog eens een keer gratis geparkeerd (maar wel
vroeg in de morgen). Daarna ingecheckt en de bus in gegaan. Er waren weinig
passagiers maar dat vonden we helemaal niet erg. Maar hoe verder we onderweg
waren hoe voller de bus werd. Tot in Brussel daar kwam dacht ik de hele bus
vol te zitten. Bijna in Parijs, ja het lijkt wat dat betreft net Amsterdam,
nog even een file van7 km. Maar ondanks alles toch om 4 uur de bus uit. De
bus kwam uit Amsterdam en wat gebeurt er altijd, ja natuurlijk paspoort
controle. Maar volgens mij waren
wij geen passagiers want we hoefden niks te laten zien. Elke andere
passagier wel. ’s Middags hebben we nog wat foto's gemaakt. En ja toen naar
het hotel. Een treinkaartje kopen om naar het hotel te gaan en even 18 euro
neer tellen. Dat was echt even schrikken. Maar eenmaal in het hotel en weer
van de schrik bekomen kregen we een vrij mooie kamer op de begane grond. En
ja tuurlijk ZEEPJES voor Annie. Half 8 bij pizzeria gegeten. Ben een pizza
Rungies en Kelly spaghetti bolonaise. Toen moesten we dus wachten na het
eten, want de fietsen zouden pas rond 23:00 uur aankomen. Vanochtend was het
al vroeg dus het was al zwaar. Maar eenmaal het belletje van de chauffeur
gekregen te hebben was alles over. Om 23:15 kwamen de fietsen met de
vrachtauto van Kaatee mee. Alleen moesten we over een voetgangersbrug terug
naar het hotel. Ben heeft daar de fietsen zowel trap op als trap af
gedragen. Je kunt zelf vast wel een voorstelling maken van hoe het eruit
heeft gezien. Grappig. Inmiddels 0:15 uur en dus naar bed.
opgepikt welke was beschreven in het boekje van Paul Benjaminse
“onbegrensd fietsen naar Parijs of terug. Het verlaten van Parijs via het
fietspad langs de Ourcq is super. 10 minuten nadat je in het drukke centrum
hebt gefietst waan je je in een andere wereld. Geen getoeter en gejakker om
je heen en dan te bedenken dat je nog lang niet Parijs uit bent. Wij gingen
er nu uit, maar ik kan me voorstellen als je Parijs in wilt met de fiets,
dit ook de ideale route is. Nadat we het kanaal de l'Ourcq hadden verlaten
leek het even alsof we thuis waren.... vliegtuigen... per 2 tegelijk stegen
ze op. Het vliegveld Charles de Gaulle was namelijk een opstakel waar we
omheen moesten fietsen. De hele dag ging eigenlijk alles heel voorspoedig,
we lagen goed op schema, voor zover we een schema hadden. Het was pas 2 uur
en we moesten nog maar een half uurtje fietsen voordat we het hotel in zicht
zouden hebben. De lucht dreigde al een tijdje
met een buitje maar we werden tot nu toe gespaart voor dit hemelwater
maar kennelijk had het, voor de
weergoden althans, lang genoeg geduurd en wij mochten ook kennis maken met
de
overbekende waterdruppels. De afstand welke we met bagage gefietst hebben
was 60 km. Wel even lekker om er in de komen. 's Middags zijn we nog naar
een plaatsje verderop gefietst en werden we op heuvels, klimmen dus, en
regen getrakteerd. Er is verder weinig te beleven in de buurt, dus we zullen
op tijd naar bed gaan,
want morgen staat er in ieder geval
een langere rit te wachten. Ook staan er meer heuvels te wachten dus we
zullen wel kapot zijn.
ierrefond.
Er zat een hele korte maar zoals Paul Benjaminse het noemt een loei steile
klim in, gisteren kwamen we 2 Nederlanders
op de fiets tegen en vandaag was dit ook het geval. Zullen ze allemaal
hetzelfde boekje lezen? Hoewel we de route op de kaart hebben uitgezet
moesten we toch op de tekst terug vallen om de goede afslag te vinden. Na
een paar keer een straatje voorbij te zijn gereden, bleek dat we dit smalle straatje in moesten. Alsof je een erf bij
iemand op zou rijden. Maar deze weg leidde ons uiteindelijk de bossen in.
Onze Chambre d'Hote in Attichy zag er super uit. Het is een
onderdeel van een hotel en restaurant. Een grote kamer met televisie en een
grote badkamer. Toen we aan kwamen was alles nog dicht, dus via onze mobiele
telefoon hebben we de eigenaar gebeld en deze kwam keurig de deur open doen.
Na een warme douche voelde we ons alweer een ander mens. Vandaag hebben we
76 natte kilometers gefietst met een gemiddelde van bijna 16 kilometer per
uur. Graag wil ik een groot compliment aan Kelly geven, ondanks de regen
blijft ze vrolijk en de heuvels, voor ons bergen, neemt ze met groot gemak,
tandje terug en trappen maar....... zo komen we ook prima boven. 
n beetje spierpijn aan mijn polsen en een vermoeid gevoel in mijn benen.
Dat kan ook komen omdat we na het fietsen nog een vrij groot stuk gelopen
hebben, de berg op naar Laon. Laon is best mooi als je aan komt fietsen en
daarboven op de berg een stad ziet liggen, maar als je het moet beklimmen te
voet is het lang zo mooi niet. Het was
namelijk flink klimmen naar de binnenstad toe. Wat wel de moeite waard was,
met het uitzicht wat je daar krijgt. Oja het weer, even vergeten omdat het
vandaag gewoon top weer was. We begonnen met lange broek die we na korte
tijd toch maar uit hebben gedaan, want met dat klimmen krijg je het toch wel
warm. Zonder lange broek hebben we de verdere dag gereden, zonder jas rijden
daar was het weer net niet goed genoeg voor. Als je namelijk flink daalde
kreeg je het toch wel fris, ook wel koud te noemen. Zo we zitten inmiddels
al weer in een hotel en kijken wat tv. En omdat het zaterdag (thuis altijd
chips dag is) hebben we nu ook wat chippies. Ook vandaag gaan we het niet
laat maken, want morgen staat ons een lange dag te wachten van ongeveer 80
km. Vandaag hebben we er 60 km gefietst. Morgen meer. We zijn ook vandaag
weer mensen tegen gekomen. Een vrouw op een STADSFIETS, een paar die lekker
op een bankje van het zonnetje zaten te genieten voor de lunchpauze en nog
een buitenlander met bepakking.
t pad door het bos was een weg van
ongeveer 8 km lang kaarsrecht en met veel ups en downs. Vandaag dus
aangekomen in Baileux, België dus. Een Chambre d'Hôte oftewel een
Gastenkamer. Een oude woning naast een café gelegen. Bij aankomst moesten we
maar even een half uurtje wachten want ze was nog niet klaar met het
schoonmaken en het was al halfzes 's avonds. Van de eigenaresse kregen we te
horen dat het hier heel slecht weer was geweest in de middag. Dan hebben wij
dus geluk gehad. Even later kwamen er nog twee fietsers, met hetzelfde
groene boekje, ook voor een kamer. Zij vertelden ons dat ze de hele dag
regen hadden gehad. Wij hebben dus heel veel geluk gehad. Deze twee
fietsers waren ook de enige twee fietsers die we tegen waren gekomen
vandaag. We hebben 's avonds nog gezellig gepraat met ze, natuurlijk over
fietsen en wat hun nog te wachten stond en wat wij nog mogen verwachtten. Ik
hoop dat ze nog een mailtje sturen met hun bevindingen en of ze het hebben
gehaald...Parijs Voor de statistieken. 6 uur en 12 minuten hebben we op
de fiets gezeten, vandaar dat gevoel in mijn kont. Er stond 97 km op de
dagteller.. Een gemiddelde van 15,6 km vandaag. Het hoogst gemeten snelheid
was 49 km per uur, wel heuvel af natuurlijk, maar dat begrijpen jullie wel.
eder moest de kleinste naar boven duwen. Hoe laat ze
boven zijn gekomen weet ik niet, maar ik bewonder de moed die ze hebben om
aan zo een avontuur te beginnen. Na Marienbourg gingen we dus het Ravel 2
fietspad op, een fietspad over een oude spoorlijn met prima asfalt. Alleen
na 15 kilometer denk je van komt er nu nog geen eind aan. Het fietspad heeft
namelijk een lengte van ongeveer 26 kilometer. Aan het eind van het
fietspad kwamen we aan bij de Maas-Meuse. Deze moesten we volgen tot aan
Dinant en verder. Vandaag hebben we wel een paar keer oponthoud gehad met
het aan- en uittrekken van onze regenpakken. Buien dus. Verder hadden we
gisteren van onze Belgische fietser gehoord dat het ongeveer 80 kilometer
zou zijn, maar na 50 kilometer kregen we last van ons zitvlak. Zadelpijn
dus. Op den duur weet je niet meer hoe je moet zitten op dat zadel, je gaat
maar eens staan, je recht je rug, je hangt naar een kant, je doet van alles
om de pijn, het gevoel, dragelijk te maken. Na 82 kilometer kwamen we aan in
Profondeville, een plaatsje aan de Maas. We hadden een kamer gereserveerd in
Bois de Villers. Hemelsbreed op de kaart 3 tot 4 kilometer van de Maas
verwijderd. Waar we even niet opgelet hadden was de hoogte ten opzichte van
de Maas. We moesten dus klimmen, 4 haarspeld bochten en 8 kilometer verder,
dood op de gladiolen, kwamen we, na nog een keer fout gereden te hebben, dus
weer een extra heuvel, aan bij onze Chambre d'Hote. Deze kamer maakte
gelukkig veel goed. Een werkelijk prachtige kamer met
ligbad, stoelen en zitjes. Eigenlijk is dit veel luxer dan een hotelkamer.
We hebben alle twee na de boodschappen
maar een bad genomen. Morgen gaan we
naar Sint Truiden.
es ingepakt bleken te hebben vervolgde we onze tocht. Het eerste
stuk was geweldig, het eerste kwartier hadden we een gemiddelde van 23
km/uur want het was lekker dalen. Met af en toe een klimmetje. Vandaag begon
het weer heel mooi. Jammer genoeg moesten we toch de lange broek aan omdat
er en dreigende lucht hing boven ons. We hadden die net aan of we moesten opschieten met de regenpakken want het begon even kort te gieten. Ongeveer
een kwartier later mochten ze al weer uit. Verder een droge dag gehad.
Vandaag toch weer 75 km op de teller erbij. We hebben een aardige kamer. Met
lekkere zachte stoelen, voor onze kont. Want die hebben we vandaag wel
gevoeld. Omdat we redelijk vroeg bij onze kamer waren hebben nog even kunnen
rondlopen in Sint Truiden. Ook kunnen we
nu gewoon weer Nederlands praten. Totaal al 471 km gefietst. Best een super
prestatie. Vandaag dus 75 km
gefietst. Toen we in de kamer kwamen zetten we de tv aan (tour) daar zeiden
ze dat ze NOG MAAR 75 km moesten. Daar doen wij 5 uur over hahaha. Best
raar.
We
hadden dit keer geen handdoek bij de kamer. De vrouw des huizes wilde eigenlijk
niet meer de kamers verhuren maar omdat de stichting “Fietslabel” haar
gevraagd om toch door te gaan is ze toch maar overstag gegaan. Het ontbijt
was prima, zelfgebakken brood, jam uit de eigen tuin, verhalen van mevrouw
over haar been, haar voormalige werk in Brussel en nog veel meer op je
nuchtere maag. Het weer was prima, eigenlijk wel goed te noemen. Om nu
fatsoenlijke
binnenwegen te vinden naar Valkenswaard, was in België een beetje moeilijk.
Dus we volgden de grote wegen voor het leeuwendeel. Gelukkig is België meer
fietsminnend dan Frankrijk waardoor er langs de grotere wegen redelijke
fietspaden lagen. Vandaag was ook de dag van de zere konten. Ze waren
redelijk door gezeten, maar goed dat we morgen een pauze hebben. Wel hebben
we vandaag lekker gezwommen in het zwembad. De hele week even doorgenomen.
Ik denk dat de fiets morgen niet aangeraakt zal worden, zeker zal er niet op
het zadel gezeten worden.
