Sierentz ligt hemelsbreed ongeveer 20 kilometer bij Zwitserland vandaan, om de hoek zou je dus kunnen zeggen.

Kelly en Ben zijn per vliegtuig, Easyjet, naar Basel gevlogen. dit was de goedkoopste oplossing. Jawel vliegen was vele malen goedkoper dan per trein of per auto te gaan. Wij waren samen voor twee enkele reizen 80.- Euro kwijt. Met dank aan Easyjet.

Donderdag 3 augustus

Gate H2 gaat het worden. Dit is de Gate op Schiphol waar we wachten op ons vliegtuig richting Basel. Het wordt Basel in Zwitserland waar Kelly en Ben deze vakantie de start hebben gepland voor hun fietsvakantie. Deze zomer is begonnen met temperaturen van 30 graden en meer, maar het weer is de laatste twee dagen totaal omgeslagen.

 Jawel het regent. Dat kan ook niet anders want we hebben een reputatie hoog te houden. Het regende zelfs zo hard dat we lekkage in de schuur hadden, maar dat hebben we provisorisch dicht gemaakt. In Ieder geval hebben we nog iets te doen als we terug komen. Maar nu terzake. De fietsen hebben we bij Peters en Groenveld achtergelaten en we zijn vanmiddag met de bus naar Schiphol gegaan alwaar we nu voor de eerder genoemde Gate H2 zitten te wachten. Het duurt nog een uur voordat we vertrekken.

Na een vertraging van meer dan een uur zijn we nu in Basel/Mulhouse aangekomen. Onze gastvrouw heeft ons keurig netjes opgehaald van het vliegveld. De eerste aanzet is gemaakt voor de vakantie. 's avond nog een klein blokje gelopen. En ja zoals altijd met fietsen gaat ook vandaag vroeg het licht uit. Tien uur lagen we plat.

 Vrijdag 4 augustus

Ontbijten deden we vandaag om 8 uur. Vrouw des huises, Mme Varoqui, moest om 9 uur even bij de bank zijn maar daarna kon ze ons weg brengen naar de klant waar onze fietsen, vannacht, zijn geplaatst. Rond 10 uur kwamen we daar aan. Ben hoefde zijn hoofd maar om de hoek te steken of er werd al gezegd: Bonjour, Ben! Toch leuk om te horen. Onze fietsen waren aangekomen! Dat is toch een hele geruststelling als je ze daar ziet staan want daarmee moet je het de komende dagen/weken mee toch doen. Na een kort gesprek met de klant die soms van Frans naar Duits overging om het gesprek begrijpelijker te maken, althans voor Ben (Kelly kon het Duits wel verstaan maar het spreken dat beheerst ze niet), gingen we op de fiets richting de kamer zo'n 7 km verder op.

Daar hebben we de bagage afgeladen ons omgekleed en zijn we begonnen aan onze eerste fietskilometers. Maar een aantal kilometers verder vond ik Ben zijn fiets toch iets te veel rammelen, na een paar stoppen waar niets uit gevonden was kwamen we er toch achter dat er iets gebroken was. Ja, iets gebroken en nog wel het gene waar onze bagage oprust. Toch hadden we wel enige oplossingen in ons hoofd maar toch voor de zekerheid vandaag maar op zoek naar een fietsenmaker. Na wat bedrijven bezocht te hebben om te vragen of zij misschien aluminium konden lassen vonden we een fietsenmaker. Hij deed er een tie-ripje omheen en vast zat het. Althans zo redden we het nog wel tot thuis. Deze fietsenmaker kwamen we tegen in Duitsland, we hadden namelijk besloten vandaag 3 landen te gaan bezoeken op de fiets. Frankrijk, Duitsland en Zwitserland. Ook in Frankrijk nog wat fietsenmakers tegen gekomen toch even gevraagd of zij misschien aluminium konden lassen. Helaas na 5 keer nee gehoord te hebben hopen we dat een tie-ripje het ook volhoud. Het voelt trouwens gewoon net zo vast als de bagage dragers van Kelly.

Dus we moeten het gaan redden tot thuis. Vandaag ook heel wat off-road gereden, wel erg inspannend voor je handen. Die moeten de fiets onder controle houden als je op kiezeltjes rijd. Na 57 km waren we weer aangekomen bij de kamer. Vanavond gaan we lopend naar de pizzeria 2,5 km verderop. Hele dag aardig weer gehad, zelfs zonder jas gereden! Zon kwam af en toe verder was het bewolkt maar niet koud. Net toen we aankwamen na de tocht begon het te miezeren. De miezer is op dit moment regen geworden. Maar wij hebben de eerste dag droog weer gehad! Het is nu even voor half 7. Straks weer op Franse tijden eten, dat is de eerste dag wel wennen!

We mochten wel op Franse tijden eten, maar het  echte Franse eten was het niet, Ben had een Kebab en Kelly had een pizza. Om een uur of acht kreeg ik telefoon, het was meneer Varoqui, onze gastheer, met de vraag of hij ons op moest halen vanuit het restaurant want het regende. Toch wel rare jongens die Fransen.

Zaterdag 5 augustus

Gefeliciteerd, waarmee? Joy is jarig, 17 jaar wordt ze vandaag. Vandaag gaan we dus naar huis. Dat wil zeggen op de fiets, niet met dat vliegtuig die we vanmorgen voorbij zagen vliegen, die er maar 1 uur en 5 minuten voor nodig heeft om de afstand te overbruggen. Wij doen er veertien dagen over. Na een prima ontbijt stappen we rond 9 uur op de fiets. Met alleen de korte broek en een windjack aan. De lucht ziet er grauw uit en na 2 kilometer besluiten we om de regenpakken maar aan te trekken. De pet en zonneklep onder de helm om de bril te beschermen tegen de regendruppels

.

De rit gaat vandaag naar Colmar. We rijden ongeveer 25 kilometer dwars door de bossen bij Mulhouse. Omdat het zo hard regent worden ze al snel de regenwouden van Frankrijk genoemd. Af en toe kwamen we een verdwaald hert tegen. De dag bestond uit drie delen, 's morgens een bui, 's middags een bui en in de namiddag droog. Het droge kwam eigenlijk iets te laat.

 Toen we om 15.00 uur bij het hotel in Colmar aankwamen begon het op te klaren en af en toe kwam de zon te voorschijn. We hebben nog op een terrasje in het centrum een kopje thee gedronken. Nu hangen alle spullen te drogen. Maar hopen dat het morgen niet regent. De afstand welke we vandaag hebben afgelegd is 63 km.

Zondag 6 augustus

Nadat om 8 uur de wekker was gegaan en alle tassen weer dicht zaten aten we ons ontbijt in het Etap Hotel in Colmar. Om half 10 zaten we op de fiets en na een kilometer of tien hadden we het nog steeds droog. Dat is wat anders dan we gisteren hadden. Maar ook de regen liet ons niet in de steek en na 13 km moesten we toch echt de regenpakken op gaan zoeken. Zo ging ook deze bui binnen een half uurtje weer over. Daarna volgde al klimmend de volgende bui. Klimmen en regenpakken gaan niet samen. Je wordt nat van buiten EN van binnen. Zonder regenpakken fietsen ging echt niet, want het kwam met bakken uit de hemel. Zodra het kon deden we die klamme dingen weer uit en zo ging het eigenlijk de gehele dag door.

We hebben veel en vaak moeten stoppen om die pakken aan of uit te doen. Dan zou je toch zeggen laat ze uit, maar elke bui duurde minstens een minuut of 20 en in die 20 minuten kan je flink nat worden en kan je het behoorlijk koud krijgen. Dus dat was geen optie voor ons. Ook kwamen we vandaag de eerste echte bergen tegen! Ja, ja ze waren er toch nog. Met een gangetje van 4 a 5 km per uur gingen we soms die bergen op. Maar fietsen bleven we. Wat een prachtig uitzicht kan je hebben op het dal waar je dan boven rijd. Dit zie je uiteraard alleen maar als het droog is, want met regen fiets je de berg op met het idee nog even en dan is het niet zo klam meer. Want dalend is een regenpak niet erg.

Vandaag hebben we de Col de Steige bedwongen, deze was 530 meter hoog. De afdaling naar Schirmeck was wel prettig. Het grootste gedeelte was heuvel/berg af. In Schirmeck aangekomen, bijna 200 meter lager, hebben we nog even over de plaatselijke braderie gelopen. Rond kwart voor 6 zijn we maar begonnen aan de klim naar de Donon. Deze klim zal in twee gedeeltes gebeuren, omdat we een kamer halverwege de klim hebben.

Rond half 7 kwamen we aan in Grand-Fontaine waar de gastvrouw uit het huis kwam rennen. Na een korte rondleiding en overleg over het avond eten namen we beide een heerlijke douche. Dat is wel heerlijk hoor een lekkere douche na aankomst en dat terwijl je ook een tentje op had kunnen zetten. Straks eens kijken wat we eten en laat zal het voor ons beide niet worden. Morgen fietsen we naar waarschijnlijk het hoogste punt van onze reis. De top van de Donon ligt op een paar centimeter na op 800 meter.

Maandag 7 augustus

Na een rommelige nacht, er sliepen naast ons een paar rumoerige Fransen, zijn we dan om 9 uur vertrokken. Het weer zag er goed uit, zowaar een blauwe lucht. We begonnen deze dag direct met een klim. We moesten de fietsen al vanaf de eerste trap in het kleinste verzet zetten. De klim was 5 kilometer lang maar na 900 meter stond het zweet al op het voorhoofd. We waren vandaag niet nat van de regen maar van het zweten. Na 3 kwartier klimmen kregen we de top inzicht.

Het hoogste punt waar gefietst hebben was 767 meter. Nadat we de top gepasseerd hadden, kregen we onze welverdiende afdaling. Zo mogen we er meer krijgen. Een afdaling van ongeveer 15 kilometer, heerlijk maar wel koud, dus maar snel het windjack aangetrokken. We wilden graag een paar boodschappen doen bij een supermarkt, maar er was niets te vinden op de route. Dus maar brood en water gekocht bij de plaatselijke bakker.

Tijdens het verorberen van dit broodje, kwam er een Duitser langs op inline-skates. Het bleek dat hij onderweg was naar Parijs en had in 3 dagen al 240 kilometer afgelegd. De steile bergen en heuvels liep hij op zijn sokken omhoog met een flink tempo, zo hard dat wij hem niet konden naderen, en de afdalingen gingen per skate. Vandaag hebben we ook een stuk langs een kanaal gefietst en daar hebben we besloten om de route iets aan te passen. De kilometer teller stond daar al op 55 km en we zagen dat we pas net over de helft waren. Het was toch wel vermoeiend al die klimmen vandaag. Want het was niet alleen de Donon maar ook de gemene heuvels achter deze berg. Het kleinste verzet is zeer regelmatig aangesproken.

We zitten nu in de tuin van onze chambre d' hôte bij Morhange dit verslag te maken, maar laat worden zal het niet. Echte zadelpijn hebben we vandaag voor het eerst ondervonden. We moesten na 70 km iets vaker een kleine pauze houden. Het was vandaag een behoorlijke dag, het zal mij benieuwen wat voor etappe het morgen word. Vandaag zelfs klein beetje een rood kleurtje gekregen.

De afstand van vandaag was 90 kilometers met veel klimmen. De top snelheid lag op 48 km per uur. Voor Kelly zal die iets lager gelegen hebben, die vindt 43 km toch wel hard zat. Want je weet nooit wat er komen gaat na die scherpe bocht, op alles voorbereid. Dit jaar rijden we voor het eerst met helm, en toevallig zeiden we vandaag dat zonder helm rijden toch een onveilig gevoel geeft.

De totale afstand welke we hebben afgelegd tot nu is 300 kilometer.

Dinsdag 8 augustus

Vandaag een rit naar Kedange sur Canner, de laatste overnachting in Frankrijk. Een rit van ongeveer 70 kilometer. Vanmorgen vroeg nog voordat we de gordijnen op trokken hebben we ons ingesmeerd met zonnebrand. Kelly was gisteren tenslotte toch verbrand. Ze hadden gisteren het zelfde weer voorspeld, dus mooi weer met zon. Maar toen we ingesmeerd waren bleek dat dit wel heel erg overbodig was. Het was grijs en grauw en geen zon te bekennen. Jammer dan. Het ontbijt was prima, er stond veels te veel op tafel, er konden zeker nog wel drie mensen mee-eten. Maar goed even na 9 uur hadden we de fietsen op geladen en we vertrokken.

Eerst nog een tussenstop gemaakt om de nodige proviand in te slaan. Onderweg, zo leert ons de ervaring, is er vaak niets te krijgen. Als fietser rij je als het ware door niemandsland. Wel kwamen we vandaag een rijdende bakker tegen, maar die was iets te vroeg voor de lunch. Het weer was er intussen niet beter op geworden. Enkele spetters waren weer van de partij, maar niet talrijk genoeg om de regenjas aan te trekken. Het bleef tot een uur of twee bewolkt. Tot vandaag aan toe hebben we weinig zotten zoals wij gezien, een enkele verdwaalde Duitser eergisteren niet mee geteld. Maar vandaag kwamen we er precies 5 tegen. Ook allemaal bepakt en bezakt op de fiets. Zij fietsten misschien wel de route volgens het boekje, wij rijden tenslotte tegen de routebeschrijving in. Om 10 minuten voor 4 uur werden we gebeld door het hotel in Kedange. Of de reservering nog doorging. We moesten nog 5 kilometer fietsen en we zouden bij het hotel zijn. Dus het antwoord was ja. De eigenaar wilde dit weten, omdat wij de reservering al in maart gemaakt hadden. In de bevestiging had ik nog geschreven dat we als alles goed zou gaan we tussen vier en vijf uur aan zouden komen. Het was precies half vijf toen we voor de receptie van het hotel stonden. Wat een timing

.

Vandaag zouden er geen beklimmingen op het programma staan, maar er zaten er best een paar flinke bij. De hele dag hebben we eigenlijk tegen de wind in gefietst. Niet zo erg zou je denken, maar fietsen de berg op tegen de wind is erg lastig, maar bij fietsen de berg af merk je pas hoeveel wind er staat. Je had niet het gevoel dat je naar beneden reed, want je moest constant bij trappen om de gang er in te houden. Het was eigenlijk een kleine baaldag. Fietsen met regen is een grote baaldag maar fietsen tegen de wind in is een kleine.

Ik, Ben, sta er versteld van hoe Kelly de berg op gaat. Er wordt wat geschakeld er wordt rustig rond gekeken en er wordt wat gedronken dit allemaal de heuvel op. Ze rijdt ook gewoon haar eigen tempo en dat is prima zo.

Morgen naar Luxemburg waar ons een rustdag wordt gegund, waar we wel aan toe zijn want zadelpijn was vandaag zeer aanwezig. Ook weten we nu even niet hoe we moeten zitten op welk gedeelte van het achterwerk.Vandaag was de eindstand op de teller 71 kilometers en de topsnelheid van 53 kilometer was ook nog even bereikt op een afdaling van 10 procent. Ja, ook vandaag had Kelly deze topsnelheid gehaald!

Woensdag 9 augustus

Aangekomen in Luxemburg zitten we nu op onze kamer in het Etape Hotel bij het vliegveld in Luxemburg. Vanmorgen vertrokken vanuit Kedange met een blauwe lucht. Er kwamen wel langzamerhand meer wolken in beeld maar koud was het niet. De dagafstand was niet zolang dus we konden rustig aandoen.

De grensovergang naar Luxemburg was een beetje moeilijk te vinden. Volgens de routebeschrijving zouden we bij het plaatsje Hagen rechtdoor naar Luxemburg moeten kunnen oversteken, maar dat ging niet. We kwamen op een karrenspoor uit die stijl naar beneden liep. Iets verder op lag een grindpad dat wel naar een viaduct leidde. Dus we hebben de gok maar genomen en hebben het karrenspoor genomen. Het alternatief was 3 kilometer terug rijden en een andere afslag nemen. 3 kilometers is wel te doen, maar dan moet er geen afdaling en klim inzitten. Dus deze optie viel af.

Toen we in Luxemburg reden viel ons wel op dat alles er veel verzorgder er uit ziet. Ze rijden allemaal in luxe auto's en de straten zijn prima onderhouden. De klimmen zijn wel korter en steiler en dat hebben we wel gemerkt. 's Avonds zijn we met de bus naar Luxemburg centrum geweest.

Er staan 55 kilometer op de teller en er staat morgen een rustdag op het programma. In ieder geval ons zitvlak even rust geven. Helaas zijn de weersvooruitzichten voor vrijdag niet zo gunstig. De bekende regen zal wederom in het land zijn.

Donderdag 10 augustus

Rustdag in Luxemburg.

We hebben de wekker op half negen gezet, wordt er op kwart over acht op de deur geklopt, of de schoonmakers de kamer mochten doen. Wil je een keer uitslapen. Maar goed, het weer ziet er prachtig uit volop zon en een beetje sluier bewolking. We gaan zo de stad in en kopen een dagkaart voor het openbaarvervoer.

Luxemburg is een stad met heel veel autobussen en als je die gezien hebt, komt er om de hoek wel weer een paar andere autobussen. Soms staan er voor een stoplicht 6 tot 8 autobussen te wachten. Vandaag hebben we er dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. We hebben een stadswandeling gemaakt inclusief het klimmen en afdalen.

Ook hebben we de Kazematten bezocht. Eenmaal in de stad aangekomen was de regen ook gearriveerd. Dus af en toe schuilen en daarna weer verder gaan. 's Middags toen we even terug waren gegaan naar onze hotelkamer ging mijn mobiel af. Deze keer was het het Gasthaus waar we morgen overnachten. Hij had twee data staan en wilde weten welke de juiste was. Morgen natuurlijk in de regen. Want de vooruitzichten zijn somber. Maximaal 15 graden en een hoop regen. We zien het allemaal wel. De tassen zijn alweer gepakt dus klaar voor vertrek.

Vrijdag 11 augustus

Vandaag gaat onze tocht naar Dasburg. Wekker een kwartiertje eerder gezet omdat er slecht weer op komst is en we dan vaker zullen moeten stoppen om de regenpakken aan en uit te trekken. Om 9 uur, eigenlijk zoals wel vaker het geval was, zaten we op de fiets. Het was nog droog dus we vertrokken goed, maar na 9 km begon het toch flink te spetteren en het zag er niet naar uit dat het binnen een half uur droog zou worden. Dus de regenpakken opgezocht en aangetrokken. Toch werd het even later droog en deden we snel de pakken uit want die waren inmiddels van binnen nog natter dan van buiten.

Boven aan de klim verloste we ons van de pakken, we hadden ze nog niet uit of het was weer begonnen met regenen. Nu zagen we dat het erna wel droog zou worden dus voor die kleine bui niet weer afstappen. Zonder regenpakken ging de reis verder. Ook hebben we nog een stuk over een fietspad gereden door de bossen. Er zaten heel wat steile klimmen tussen, zelfs was het vandaag nodig om te gaan staan op de pedalen, anders zou je je fiets omhoog trekken. De klim was kort maar ontzettend stijl. Toch voel je in je benen dan wel dat je al een week op de fiets zit. Spierpijn, zadelpijn, en af en toe de knie van Kelly ( die net als vorig jaar soms weer opspeelt) Na een kilometer of 47 hadden we last van ons zitvlak en was het dus nodig een stop te maken. In Vianden een heerlijke uitsmijter ham gegeten in een restaurant waar men Nederlands sprak. Trouwens je waant je wel hier in Nederland, zeker 7 van de 10 auto's hebben een Nederlands kenteken.

Toen we weer weg wilde gaan begon het te regenen, dus werd ons vertrek nog even uitgesteld. Net op de fiets en ja hoor je raad het al een flinke bui. We hebben maar even onder een paar bomen geschuild omdat het einde van de bui al in zicht was. Heel wat spetters hebben we vandaag gehad, gelukkig was het geen regenpakken weer!!! Want met de klimmen die we vandaag gehad hebben werden we al nat zat. De afstand zoals wij die gereden hebben was 68 kilometer.

Aangekomen in Dasburg na een flinke klim kregen we van de eigenaar van het Gasthof te horen dat hij eigenlijk geen plek zou hebben voor ons, omdat hij de wijziging in de reservering niet goed had gemaakt. Maar geen probleem we slapen nu in het hotel aan de overkant. Een hotel waar veel motorrijders komen. Ze spreken overigens Nederlands hier in het hotel. Het ontbijt en afrekenen doen we wel bij het Gasthof.

Vanavond hebben we bij het Gasthof gegeten. We aten wat de pot schafte. Een heldere soep met ballen en Schnitzel met salade en pommes frites. We konden de buren nog wel uitnodigen zoveel was het. Om de tijd op onze kamer een beetje te doden hebben we de route voor morgen eens goed verkend op papier. We hebben Marc, van P&G in ieder geval via en SMS op de hoogte gesteld van de vakantieperiode van volgend jaar. Dit naar aanleiding van de zeer slechte weersomstandigheden in Nederland. Nu kunnen ze niet zeggen dat ik niet op tijd was met de melding wanneer de moesson volgend jaar begint. Slaap lekker het is nu 22:00 uur. 

Zaterdag 12 augustus

Laten we het eens over het weer hebben. Daar hebben we het tenslotte deze vakantie nog niet over gehad. We kunnen u meedelen het was koud vanmorgen op de fiets. Het zal rond de 13 of 14 graden geweest. We begonnen de dag met een klim.... een klim van een kilometer of vier. Omdat het begin zo stijl was moest je flink aanpoten. Het zweet stond na een kilometer al op de rug.

Een maal boven aangekomen leidde de route ons langs dorpjes boven op de berg. Omdat we zo hoog zaten, zaten we eigenlijk tussen de wolken. Maar met die bezwete lichamen tussen de wolken  daar knap je niet echt van op.  Koud, koud en nog eens koud was het.

In de rit van vandaag zaten vele klimmetjes, waaronder een paar behoorlijke lastige. 's Middags hebben we een broodje gegeten in een bakkerij en maar gelijk broodjes gekocht voor morgen.

We wisten niet wat we in Butgenbach konden verwachten aan winkels e.d. We kunnen u meedelen dat in Butgenbach een supermarkt zit twee bakkerijen zitten die gewoon op zondagmorgen om 9 uur open zijn. Komen wij daar aan met broodjes uit Schoenberg.

De trapper van de fiets van Ben begint een beetje raar te doen. Hij begint een beetje te knarsen en dat fietst niet lekker. Het knarsen begon natuurlijk net nadat alle winkels gesloten waren. We hebben hem wel kunnen smeren waardoor hij minder knarst. Of dit voldoende zal zijn zal morgen blijken.

Vandaag staan er weer 65 kilometer bij geschreven op ons kont(o).

Zondag 13 augustus

Of het nu aan de datum lag, of het lag aan ons, maar vandaag liep het allemaal niet zo lekker. We waren al vroeg de weg kwijt. 's Morgens hebben we wel zeker 5 keer de weg moeten vragen. De standaardzin was altijd, in het Duits Frans of Nederlands. Ze antwoordde Duits dus gingen we uiteindelijk in het Frans verder. Moet kunnen.

Toen we uiteindelijk de ingang van het bos gevonden hadden kregen we ook een prachtig stuk natuur. Echt en schitterend stuk bos, natuurlijk met klimmen en dalen voor ons en we moesten zelfs door een beekje fietsen. Het leek wel of we aan de survival meededen.

Alleen was het 's morgens wel weer koud. Maar naarmate de dag vorderde werd het warmer. Zelfs zo warm dat de overbroek en uiteindelijk ook de jas uitging. Op het laatste moment net voor de Nederlandse grens waren we ook fout gereden. Maar ons einddoel Gulpen werd na 75 kilometer gehaald. Gelukkig waren we vandaag niet de enige die de weg kwijt waren. In België hebben we nog een Duits echtpaar en een Nederlandse de weg kunnen wijzen. En in Limburg hebben we nog wat wandelaars blij gemaakt met een landkaart van de omgeving. Deze mensen waren echt helemaal de weg kwijt. Ze waren een blokje om met drie honden en het dicht bijzijnde plaatsje was ongeveer 5 kilometer lopen. Ik hoop dat ze het gehaald hebben.

Voor wat betreft het knarsen van mijn trapper, ik heb hem de hele dag niet gehoord en gevoeld. Dus dat is gelukkig wel meegevallen.

Maandag 14 augustus

Vandaag zijn we uit Gulpen vertrokken. Het zonnetje wilde net niet doorbreken. Dit was de eerste dag dat we in Nederland zouden fietsen. De Limburgse heuvels lieten we langzamerhand achter ons.

Valkenburg was een beetje uitgestorven. De wind hadden we voor het merendeel in de rug. Dat was weer iets anders dan we een paar dagen geleden in Frankrijk hadden. Om een uur of 12 begon het te regenen. Eerst een beetje langzaam maar een half uurtje later moesten toch echt de pakken aan. In Maasbracht waar we 's middags iets gingen eten kwamen een gezin tegen. Vader, moeder en twee zonen die al drie weken onderweg waren op de fiets in Nederland met de tent. Lijkt me ook een opgave.

Nadat we weer een beetje opgewarmd waren gingen we op naar Roermond nog 15 km verder, maar wel weer in de regenpakken. Bij het station konden we de fietsen veilig binnen stallen en zijn we even een uurtje of 2 de stad in geweest. Maar ook toen kwam het nog met bakken uit de hemel.

Net voor we op wilde stappen richting het adres waar we zouden slapen werd het droog. De regenpakken konden dus achterop en zo zijn we op weg gegaan. Op de hoek van de eindbestemming van vandaag zagen we 2 wandelaars die heel toevallig ook naar het zelfde adres gingen. Wel makkelijk voor deze man, hij hoefde maar 1 keer alles te zeggen. Na een korte rondleiding snel omgekleed want het was inmiddels al half 7 en we hadden nog niets gegeten. Daarna even tv gekeken waar ook later de vrouw des huizes thuis kwam van de wandelclub. Zij knutselt veel kaarten en dit gaf gesprekstof genoeg voor de hele avond.

Totaal vandaag was het 76 km. Morgen op naar Kees en Annie.

Dinsdag 15 augustus

Vandaag een thuiswedstrijd voor onze fietsen. Ze gaan naar huis. Om kwart over acht heerlijk ontbeten met de gastvrouw en man. Dus gekletst en toen toch maar weer de fietsen gepakt want vandaag moesten er toch nog wat kilometers worden gereden. Na een paar honderd meter de broodjes van een paar dagen eerder toch maar weggegooid, wat bleek later we hadden helaas ons mes in de zak hebben laten zitten. Maar als je 36 km verder bent heb je geen zin meer om terug te gaan.

 In Sevenum een heerlijk kopje thee gedronken met een ontzettend lekker stukje appeltaart. In Horst was de volgende stop voor een broodje want het was inmiddels al half 1. Daarna op naar Kees en Annie. Daar kwamen we rond half 2 aan, na een kopje koffie voor Ben, ja de eerste in 1,5 week, zijn de fietsen gereed gemaakt voor een onderhoudsbeurt. Dat is wel nodig omdat de kettingen behoorlijk kraakte en totaal niet meer lekker liep. Zelfs schakelen was nu niet leuk meer omdat je gewoon de ketting voelde wrikken door al het zand. Totaal was het 47 km van Roermond naar Venray een kort stukje zou je zeggen, maar de zadelpijn was vandaag weer fors aanwezig. Gelukkig hebben we morgen een rustdag!

 BRIE! ja na 790 km gefietst te hebben zitten we nu bij Kees en Annie heerlijk aan de brie. Dat je zo'n eind moet rijden voor een brie, dat is toch bizar!

 Woensdag 16 augustus.rrrrrrrrrrruuuuuuuuussssssttttttdag

Donderdag 17 augustus

99,1  echt waar het mochten er vandaag geen 100 worden. Ik heb het niet over de pijngrens van onze kont, want die stond al meer dan de helft van de dag op 100, maar het gaat hier over kilometers. Vanmorgen bij het optuigen van de fietsen scheen het zonnetje. Prima dachten we een goed begin.

We waren ook een half uurtje eerder vertrokken, omdat de dag een lange dag zou worden. Maar we waren nog geen 20 meter Venray uit of de beloofde buien van de middag diende zich al om 8:40 uur aan. Dus maar een groep bomen gezocht om te schuilen. Maar na 10 minuten het besluit genomen om de pakken op te zoeken. Ze waren net uit de hoesjes en de regen werd miezer. Dus de pakken maar achterop gebonden waar ze de hele dag hebben gezeten. De wind, kracht 3, was ons gunstig gezind, want hij kwam uit zuidelijke richting en wij moesten naar het noorden toe. In de middag en kopje tomatensoep met ballen, of was het ballen met tomatensoep, gegeten bij Motel van de Valk in Nuland.

Ook hebben we midden op de brug bij Zaltbommel een paar broodjes gegeten. Bij ons logeeradres mochten we niet voor 17:00 uur aankomen en dat lukte aardig, we waren er 5 minuten over 5. Wat een timing. .

We hebben een compleet huisje aan de Lingedijk, alles heel klein en laag. Er zal wel hier en daar een hoofd worden gestoten. Morgen de laatste etappe naar de Huygensstraat. Dan zit de tocht erop!

 Vrijdag 18 augustus

De wekker gezet om 8 uur, maar ja het kriebelt een beetje we waren om 10 voor 8 al uit bed. De eitjes had Kelly gisterenavond al gekookt dus daar hoefden we ons geen zorgen om te maken. Alles verliep vlotjes, en we zaten uiteindelijk om 5 over half 9 al op de fiets. Het weer was grauw en grijs, we waren niets anders gewend. We zijn via leerdam naar huis gefietst alwaar zich de eerste bui zich aandiende. Maar “die-hards”als we zijn, we lieten ons niet kennen. Dus de regenpakken bleven weg.

Na een paar tussenstops en moesten we toch uiteindelijk voor Woerden onze regenpakken opzoeken. De overschoenen waren aan en de pakken uit de hoezen, maar zonde van al het werk. De bui was alweer over. Dus de pakken los achterop gedaan. Uiteindelijk werd het nog zonnig ook. Dus de overbroek ging uit en ook nog eens de jas. Tijdens de terugreis kwamen we nog langs onze fietsenmaker in Vrouwenakker waar we dus zonder probleem de beugel voor de fietstas konden bestellen. Aluminium lassen kon hij niet, dus dat vragen we aan onze buurman Hans.

Een maal thuis gekomen in de Huygensstraat stond er een spandoek in de tuin.

Ook was er voor Kelly een verrassing namelijk Bas was bij ons thuis.  Twee weken heeft ze het zonder hem moeten doen.

De kilometer stand stond op 962 kilometer. Dus we hebben net de 1000 kilometer niet gehaald. Maar we hebben het wel gehaald. Zonder noemenswaardige problemen zolas lekke banden en ongelukken.

Kelly een topprestatie, helaas was de regen vaak een grote spelbreker, maar je hebt de “bergen” bedwongen.