18 juli 2008 

Vandaag was de eerste van 4 dagen welke Kees en Ben gepland hebben om in Limburg een paar heuveltjes te beklimmen. Je zou het een hoogtestage kunnen noemen.

Na de koffie in Venray gingen we richting Epen. Onze pleisterplaats voor de komende dagen.

De weg naar Epen was een rit met regen en donker weer. Rond 13:00 uur kwamen we aan bij ons hotel: Berg en Dal. De kamer was al beschikbaar en we konden dus onze bagage lekker kwijt.  We waren klaar voor de eerste rit. De rit ging richting de Vaalserberg, toch niet het laagste punt van ons land. Kees was helemaal in zijn nopjes bij de beklimming van de eerste heuvel. Het had voor Ben echt geen zin om aan te klampen, want tegen zo een “berg” ervaring valt niet op te trappen.

Na een kop koffie met iets lekkers op de Vaalserberg gingen we via de Belgische kant naar beneden. We kwamen op een “oude” bekende weg terecht. Deze route hadden Kelly en Ben al eens eerder gereden toen ze uit Basel kwamen gefietst. Na een broodje/pizza pauze in Gulpen hebben we nog even Duitsland bezocht. Het rondje was 54 kilometer.

’s Avonds stond er op het menu vis. Tilapiafilet op precies te zijn.

19 juli 2008

 Rond een uur of 8 ging de wekker. Op de planning stond de mergelland route. Een fietsroute door, jawel het mergelland. Volgens de beschrijving zou hij 120 kilometer zijn. Volgens actieve fietsers zou hij 134 kilometer zijn. We gaan maar uit van de laatste optie.

Het ontbijt was niet misselijk. Allerlei soorten broodjes, beschuitjes etc waren voorradig.

De weersvoorspellingen waren niet al te gunstig. De kans op een bui was reëel.

Na de eerste klimmetjes richting Vaals en Vijlen kwam de echte klim in beeld de Eijserbosweg. Met stijgingspercentage van 7 tot 15 % was het de eerste echte beproeving van deze dag. De beklimming gaf geen noemenswaardige problemen, buiten het feit dat we boven toch wel even hebben moeten staan uithijgen. Vanaf het plateau, wat overigens een mooi uitzicht had gingen we richting de volgende uitdaging. De Keutenberg bij Valkenburg.  De rit naar Valkenburg gaf nog de nodige problemen, omdat we een routebordje gemist hadden. Maar zoals altijd leiden er meer wegen naar Rome. De Keutenberg met een stijgingspercentage van 22% is geen lieverdje. Na de eerste rechtse bocht gaat het wel, maar nadat je links de berg op wilt is het afzien. Kees wist wat hem te wachten stond en ging in zijn weliswaar aangepaste tempo naar boven. Voor Ben was de klim net 30 meter te lang. Maar een schrale troost kan zijn, dat hij niet de enige is die de klim voor het eerst doet zijn pedalen moet wisselen voor vaste grond onder zijn voeten. De rit ging daarna verder over het  hoge gedeelte. Tijdens onze een koffiemetwatlekkerspauze trok er nog even een buitje voorbij. Maar toen wij onze stalen ros beklommen was deze alweer voorbij getrokken.

De rit vervolgde zich in iets noordelijke richting van het zuid Limburgse. We werden keurig om Maastricht heen geleid. Na de lunchpauze en de beklimming van het zusje van de Bemelerberg  hebben uiteindelijk besloten om morgen de rest van de route af te maken.

Alleen was de Keutenberg niet 30 meter te lang maar ook onze dag was 10 minuten te lang.

Met nog 10 minuten te fietsen tot ons hotel viel de regen spontaan op ons neer. Na een half uurtje schuilen hebben toch onze regenjas maar aangetrokken en de rit afgemaakt.

Uiteindelijk stond bij aankomst bij ons hotel de teller 105 kilometer. De behaalde topsnelheid was 51 kilometer.

20 juli 2008

 De ochtend begon weerom met een prima ontbijt. Het weer was een beetje grijs en grauw.

Vandaag maken we de route van gisteren af. We fietsen in de richting van de Maas. Maar voordat we de Maas in beeld zouden krijgen hebben we eerst de Cauberg bedwongen en moest de Bemmelerberg, een jongetje van 11%, er ook aan geloven. De reis ging voorspoedig. We hebben nog in het zonnetje een bakje koffie met wat lekkers genomen.

Maar nadat we de Maas de rug hadden toegekeerd, werd het tijd om te schuilen.
Jawel de eerste spetter vielen rond een uur of één neer. Na een kwartiertje trappelen, om niet te koud te worden, werd het weer droog en konden we de weg vervolgen. Na nog en paar leuke heuveltjes en een stukje parcours van gisteren zijn we na een tweede bui en 84 kilometer weer terug in het hotel. Ook het avond eten was weer prima. Dus klachten over ons hotel hebben we dus niet.

21 juli 2008

Vandaag maandag onze laatste dag. De tocht voerde ons naar de “Keuteberg” .

Was toch die berg die net 30 meter te lang was?  Inderdaad, maar nu was hij niet meer onbekend voor Ben.

Uiteindelijk heeft ook Ben deze berg fietsend bedwongen. Als traktatie was er koffie met lekkers in het vooruitzicht gesteld. Maar het café was op maandag gesloten. Dus dan maar naar Valkenburg.

Eenmaal in Valkenburg aangekomen begon het toch wel stevig te regenen.

De regenjas was niet voor niets meegenomen. Na een koffie met een broodje, was ook wel lekker, viel ons de Cauberg ten deel. Alles went, ook de Cauberg. Na een uitstapje over een onverharde weg met veel butsen en kuilen en overstekend hert, kwamen we ’s middags weer aan bij ons hotel. De fietsen opgeladen en weer terug richting Venray.

Met als afsluiting het heerlijke  menu A van de plaatselijke Chinees zat deze trap4daagse erop. Een gezellig weekend met een sportief karakter.