09-05-2010

Hoe het begon?

Ik heb  al lange tijd  het idee dat mijn bril niet is wat ik wil. Niet vanwege hoe het eruitziet, nee meer van wat  een last je er  van hebt met sporten en regen. Nadat ik over moest op varialux bleef ik maar schommeling voor mijn ogen houden. Om gek van te worden.

Vorig jaar heb ik geëxperimenteerd met lenzen. In dat klein dingetje zat het volgende verwerkt;  het verafzien, het dichtbij zien en mijn hoge cilinderwaarde. Kortom heel veel correcties voor zo’n klein lensje. Ik werd er gestoord van nadat ik had geknipperd met mijn oog was mijn zicht na een paar seconde eindelijk goed en dan moest ik al weer knipperen en  dan duurde het weer een paar seconde enz.  Dus ben ik mijn bril weer gaan dragen. Dit jaar gaf Joy aan dat haar lenzen niet het optimale zicht gaven. Wat voor mij geen verassing was, want ze stond soms in de badkamer die lenzen te vervloeken. Ook zij heeft een hoog cilindergehalte. Dus dacht ik doe eens gek en stelde voor om onze ogen te laten laseren. Ook Kelly heb ik dit voorgesteld. Joy  was direct enthousiast. Kelly daarentegen wilde niet mee. Zo komt het dat Joy en ik samen gaan voor een behandeling.

Na veel speurwerk op internet en voor en tegen, tegen elkaar af te hebben gewogen zijn we dus bij Intervision in Amsterdam uitgekomen.

Vandaag (Moederdag) zijn we voor onze laatste controle bij Johan geweest op het Frederiksplein.

Alles werd weer keurig nagemeten en genoteerd. De vluchtgegevens, hotel en volgorde van de operatie waren al gemaild.

Er werd ons een etui met daarin onze nachtbril, zonnebril en vast druppels voor droge ogen uitgereikt.

Ons avontuur kan beginnen.

 

10-05-2010

Vandaag nog een mailtje naar Johan gestuurd met wat vragen. Ook om te vertellen dat de nachtbril dus niet te doen is ’s nachts. (uit voorzorg hadden we hem pas uitgeprobeerd). Hij moest daarom maar voldoende slaappillen  meenemen voor Joy en mij. Anders kwam er van slapen niet veel. Ik had zelf wel al een alternatief bedacht om mee te slapen en dat was ons kleine zwembrilletje dat was nog het beste om te doen.  ’s Avonds kreeg ik een bericht terug, hij gaf  aan dat hij ook nog andere oogkleppen had  en dat hij die voor ons zou meenemen.

Deze foto toont Joy en mij hoe we met de oorspronkelijke bril uitzien. Tevens een foto van mij met mijn zwembril, wat al wat beter zit.

14-05-2010

Joy heeft vandaag voor het laatst gewerkt, voor het grote gebeuren. Haar baas belde haar persoonlijk even op om zijn “P.A.” succes te wensen.

Ikzelf had na een fietstochtje een zandkorreltje in mijn linkeroog gekregen. Het heeft een paar  uur geduurd  voordat het pijnlijke krassende  gevoel  was verdween. Dit was toch wel een naar moment. Stel je voor dat ik een ontstoken oog had gekregen.

15-05-2010

Vandaag mijn rugzak gepakt. Meer heb ik niet nodig. Ook Joy beperkt zich tot een handtas. We zijn dus  snel door de douane heen en hoeven  niet op de bagageband te wachten.

Kelly had nog even gebeld en nu wachten op morgen, want de as-regen van de vulkaan op Ijsland zit weer boven Engeland. Nu maar hopen dat het nog even niet naar Nederland komt. Als we eerst maar weg zijn dan mag de as-regen komen, dat we eventueel  later terug komen  is dan “jammer”.

16-05-2010

Ja, hoor het vliegtuig heeft het gehaald. Het was een rustige vlucht maar met een hele lange turbulente daling. Dat was even niet zo gezellig. Even wachten op de bus en daar gaan we. Het hotel is keurig netjes. Nadat we  met z’n allen gegeten  hebben (100 lira, 7,50 euro) twee frisdrank en een dubbele wrap (Joy een en ik een) gingen we terug naar het hotel om te douchen en naar bed te gaan. De wekker gaat om 7 uur weer af. Het is een leuke groep. Een ouder stel was vorig jaar al geweest. Bij haar was alles  goed gegaan, hij zag door  een oog wat minder zodat hij nu voor een oog terug is. Maar ondanks dat zijn ze allebei heel erg positief. We wachten het maar af. De meesten zijn nerveus. Het blijkt trouwens  dat Schiphol een uur na ons vertrek werd gesloten, dus of we terug kunnen moeten we even afwachten.

17-05-2010

Vanmorgen liep om 7 uur de wekker af, althans die liep af om mij wakker te maken, maar helaas had iemand het al in zijn hoofd gehaald om om 4.50 uur de koran van de kansel te brullen zodat wakker worden  al had plaatsgevonden. Na een prima ontbijt gingen we om 8.30 richting ziekenhuis. Allemaal met het busje dat door Johan is geregeld. Daar werden de ogen nogmaals gecontroleerd en na wat opstart problemen van de apparatuur ging de eerste om 12.00 uur op. Joy was als vierde en ik als zesde. We krijgen een intra-lase  behandeling. Dit houd in;  zoveel mogelijk gedaan door apparatuur en geen mesjes. Dit is de meest “pijnloze” manier van laseren. Ook heb je weer redelijk goed zicht na de operatie. Bij Joy ging haar eerste oog perfect. Maar natuurlijk had ze weer pech. Het tweede oog wilde niet met geen mogelijkheid kon ze haar oog stilhouden, na 4 pogingen kon ze vertrekken om wat rustiger te worden. Ik was toen aan de beurt, en daarna ging ze direct weer. Na wat aandringen van mijn kant  en een streng woordje van Johan. De tweede keer werden er nog 2 pogingen  gedaan maar niet met het gewenste resultaat. Dus werd het toch LASIK de pijnlijke manier.  Deze techniek zat  voor de intra-lase, er word dieper in de hoornvlieslagen gesneden! Hierdoor groeit het flapje niet volledig vast aan het hoornvlies. Bij Epi-lasik word in het hoornvlies met een epi-keratoom  het flapje losgetrild (zeer dun). De diepere hoornvlieslaag laat het met rust. Daarna word het flapje teruggelegd en met enkele dagen zit er weer een nieuwe epitheellaag op je oog vastgegroeid. Dit is met LASIK niet het geval. Hierdoor voelde Joy veel pijn, ook vanwege het feit dat ze al het nodige in het oog hadden gedaan. De dagen erna is het oog zeer gevoelig (zanderig) en vervelend.  

Mijn operatie ging ook niet geheel vlekkeloos, nadat alles gesteriliseerd was en ik een afdekdoek op mijn gezicht had gekregen werd er een klem op mijn oog gezet………. Toen gebeurde er 10 minuten niets meer. Ik vroeg me af wat er aan de hand was. Het bleek dat de koelingapparatuur was uitgevallen. Maar opeens werd het circus vervolgd. Nog een ring in mijn oog die er fors werd ingedrukt (niet geheel pijnloos) en Johan die zei; dat is het sneetje, daarna werd het hoornvlies losgetrild. (je voelt hier dus absoluut niets van) Deze procedure ging daarna naar het tweede oog. Dit ging in een moeite door. Nadat bij beide ogen een ring was weggehaald kwam het laseren 3 maal een salvo en weer geen pijn. Het hoorvlies werd terug geplaatst. Spoelen en spoelen en nog wat druppels  en klaar is Kees. Achteraf was ik de enige die direct na de operatie zonder tranen en zonder zonnebril weer kon zien. Iedereen was verbaasd dat ik dat kon.

Dus ik heb dit goed doorstaan en kon daarna direct weer redelijk zien, net alsof je in een hete douchecabine hebt gestaan met flink wat damp.

Gelukkig maar daardoor kon ik Joy goed helpen, die had dat wel  nodig. Nu moeten we ieder uur druppelen en morgen terug voor de controle. Eerst gaan we op tijd naar bed..

18-05-2010

Vandaag de laatste controle gehad. Alles was ok. Ook bij Joy was het zicht al 40% en 100%. Het oog is alleen afschuwelijk rood. Het intra-lase oog is al helemaal in orde maar het LASIK oog dat voelt alsof er duizenden zandkorreltjes  in zitten. Dit gaat nog ongeveer een week duren.

‘s Middags zijn Joy en ik nog naar de blauwe Moskee geweest en daarna naar de bazaar. Maar dat is geen leuke bezigheid met een blonde meid en een blonde oudere meid. Fluiten, sissen en ongelooflijk vervelend zijn de turken. Dus wij gaan wat dat betreft   wij nooit meer naar Turkije.

’s Avonds nog met de hele groep gegeten op een hoog gebouw waar een restaurant was, prachtig uitzicht en lekker eten. Jammer dat er al wat mensen van de groep aangeschoten waren. Joy en ik vonden dat wat minder. We gingen dus na afloop niet mee naar de kroeg. Nee wij gingen om 23.00 uur naar het hotel.

19-05-2010

Vandaag naar huis. We wilden dat allebei wel. We hadden weinig met Turkije. De terugtocht was weer goed georganiseerd door Johan. Om 16.30 waren we weer in Nederland.

Komend weekend al de eerste nacontrole  keurig geregeld.

23-05-2010

Vandaag de eerste na controle gehad. Joy was wel iets nerveus. Zou het allemaal goed zijn met haar ogen? Zoals op de foto is te zien zijn ze nog behoorlijk rood van kleur. Maar ze kan wel goed zien. Mijn ogen zien er uit alsof er niets is gebeurd en zo voelen ze ook. Normaal. Johan keek eerst bij Joy of alles in orde was. En dat was ook zo, alleen omdat het nog steeds erg rood was, wat wil je met 6 pogingen in je oog, moest ze de medicatie blijven gebruiken. Maar haar zicht was al 100% en zou volgens hem naar 125% gaan. Niet verkeerd en ze was bijzonder opgelucht. Ook mag ze over een week weer een klein beetje mascara aanbrengen en toen was haar geluk kompleet.

Daarna was het mijn beurt. Natuurlijk was alles in orde, ik had ook niet anders  verwacht, maar dat mijn zicht 160% was dat vond ik wel geweldig. Met mijn bril kwam ik tot 120%. Wat een vooruitgang.

 

Totaal:

Een perfect georganiseerde laser reis. Complimenten aan Johan die dat allemaal geregeld heeft. Vanaf het controleren van de ogen tot aan de vliegreis, mooi hotel en prima laser kliniek het was allemaal dik in orde. Een aanrader voor iedereen die er overdenkt om dit te laten doen.

Mijzelf is het allemaal meegevallen, eigenlijk een fluitje van een cent. Joy  heeft twee ervaringen. Het ene oog viel wel mee het andere oog was werkelijk afschuwelijk. Dus de LASEK methode die vooral in  Nederland word aangeboden voor die fantastische prijzen, o.a. via de t.v. willen we absoluut afraden. De pijn is nog erger dan de last die Joy had met de LASIK methode. Met de LASEK kan je dus een week niet uit je ogen kijken van ellende.

Als je nog vragen hebt  stuur dan even een mail naar  corry(at)velzen.biz

Misschien ben jij, naar aanleiding van onze ervaringen, ook enthousiast geworden voor een bijna pijnloze ooglaserbehandeling ga dan naar  Inter-Vision.  Geef dan ook even door dat je via onze site komt. Dat vinden Johan en wij wel leuk. Succes met  je behandeling  Corry en Joy.

 

Klik hier voor ons album