Woensdag 16 juni.  
Moet je je toch nog haasten in de vakantie. We werden pas rond een uur of 08:00 echt wakker.

Om 09:00 komen ze de auto brengen. De auto op ons verzoek een Aygo wordt keurig 5 minuten na 9 uur gebracht. Alleen wordt het geen Aygo maar een Fiat Panda, meer wel een 4x4 drive. Een guitig karretje, hoog op de wielen en met best veel ruimte van binnen. De tank is nog maar voor 1 kwart  vol, schijnt gebruikelijk hier te zijn. Inleveren mag ook met een tank die 1 kwart vol is.Na het ontbijt met zelf gemaakte espresso, half zakje en heet water, zijn we met onze Panda maar eerst naar een tankstation gereden. Hierna vervolgde we onze weg naar Kritsa, vanwaar we onze eerste kloof wandeling gaan maken. Als toerist reden we over de grote weg, waar op een tweebaansweg gewoon ingehaald wordt, zolang je maar aan de rechterkant van de weg blijft rijden. Via Agios Nicolais komen we in het bergdorp Kritsa aan. De auto op een parking gezet en nog even de goede weg aan een Griek gevraagd, die een kruisteken sloeg toen hij wist waar we heen wilden.

   
Ik heb het nog niet eens over het weer gehad. Nou ga zitten en bereid je voor…. 36 graden wordt het vandaag. Voor de wandeling hebben we nog maar een paar flesjes water extra ingeslagen. Op naar  de kloof. De weg naar de kloof was wel goed te vinden maar het eerste gedeelte was lastig, zodat we ons afvroegen of we wel de goede weg hadden. Grote rotsblokken liggen in het begin van de kloof. Klauteren en klimmend, met handen en voeten komen we over verschillende barrières heen. Na een half uur begrepen we dat we goed zaten.  We ploeteren ons voort door de kloof en komen zowaar 2 mede malloten tegen die de hitte in de kloof trotseren. Af en toe staan we even stil om letterlijk en figuurlijk bij te tanken. De shirtjes zijn uit gegaan om het vocht even te laten verdampen. De hoofddoeken welke we bij voorbaat hebben opgezet kunnen we uitwringen. Toen we weer even een adempauze namen kwam er iemand met een rugtas een paar bergschoenen en een rietenhoed ons voorbij in een tempo waar wij bij stil vielen.  Is het zeker gewend dit afzien.    
Na 20 minuten namen we weer een korte drinkpauze. Komt deze snelle vogel ons te gemoed. Zeker afgesloten verderop. Maar nee hij vroeg of wij Duits spraken. En wij natuurlijk in ons beste Duits “Ja ein bitschen”.  Hij vertelde dat 5 minuten verder op een hek was, waar een uitgang van de kloof is. Je moet wel even naar boven lopen maar dan kan je wel de kloof uit. Zijn 5 minuten worden voor ons 10 minuten en inderdaad komen we een klein bordje “Exit 1 Gorge” tegen. We volgend de pijl welke op het bordje staat en moeten inderdaad een heel stuk klimmen.  Tijdens deze klim nemen we nog even pauze, de hitte en het klimmen sloopt je helemaal. We lopen nu boven op de rotsen welke de kloof markeren. Maar het is niet eenvoudig de weg te vinden naar ons beginpunt. Na een kwartiertje boven gelopen te hebben buigt de weg zich naar links. Als  we niet naar rechts gekeken hadden zouden we het bordje Kritsa gemist hebben. De pijl wees ons de richting naar een pad langs een hek welke ons naar Kritsa zou leiden. Maar na 5 minuten kwamen werden we weer voor de keuze gesteld, linksaf het hek volgen of een soort van hek open maken waar een bordje op hing. Helaas was de tekst op het bordje totaal niet leesbaar.    
Het richtingsgevoel van Ben gaf aan dat we het hek open moesten doen en het pad wat er achter lag te volgen. Na vele twijfels of we het wel het goede pad hadden en of we niet linksaf hadden moeten slaan, werden we geconfronteerd met nog een hek. Deze was ook voorzien van een bordje. Helaas was het de zelfde tekst, er stond dus niets op. Ook dit hek hebben we open en keurig achter ons dicht gedaan, misschien was dit wel de originele tekst van het bordje?  We volgende een smal pad de berg af. De struiken met hun scherpe punten probeerde we een beetje te ontwijken. We hoeven toch niet gehavend thuis  te komen toch?  Uiteindelijk zagen we iets bekend tussen de heuvels in liggen. We zagen de parkeerplaats in de verte liggen waar we onze auto geparkeerd hadden. We gaan de goed richting op maar zijn er nog niet, dat was duidelijk. Dit pad leidde ons naar de plek waar wij de kloof in gegaan zijn. De weg terug was dus niet zo moeilijk meer. Na drie uur lopen en nog maar 6 kilometer op de teller stonden we weer voor de auto. Moe en uitgeput van de warmte. Het is toch geen weer voor een Hollander 36 graden en volle zon.    

Na het doorluchten van de auto zijn we weer naar ons appartement gereden en hebben heerlijk van het zwembad genoten. Het avondeten hebben we bij de Lidl gehaald, blijkt toch wel de goedkoopste. Courgette, paprika, grote champignons en kip. Alles in één pan en smullen maar. Meneer Heinz zorgde samen met een kippen bouillonblokje voor de smaak.

’s Avonds nog een klein rondje gewandeld door het dorp, waar het leven pas na 9 uur in de avond begint. Geef ze eens ongelijk met die warmte.