Canada

 

Schiphol als een Zombie.

29 mei 2014

Wat er vooraf ging!

Gisteren zijn Kelly en Stephan getrouwd. we doen het klein. We doen het gratis. We doen er niet veel aan. De vader van Stephan heeft plannen om te trouwen. We doen het samen we doen er ook maar een feest bij. En was het gisterennacht .. vanmorgen 2:00 uur dat we in bed liggen, op zich niet erg. Het kan wel eens voorkomen dat we rond deze tijd in bed liggen na een potje Mahong met Peter en Henny. Maar dan staat de wekker niet om kwart  voor zes. Minder dan 4 uur slaap dus. Op  de trouwdag van onze dochter en schoonzoon heb ik van Pim van Kleef zijn Jaquar kunnen lenen. We hebben er een mooie combinatie van gemaakt. Dinsdag heb ik Pim naar Schiphol gebracht, woensdag heb ik Kelly en Stephan rond gereden en donderdag parkeer ik de auto bij Park'n Fly. Wij worden op Schiphol afgezet en Pim kan 's middags zijn auto weer ophalen.

Het parkeren was geen probleem. We zijn keurig op tijd op Schiphol. Het vliegtuig heeft een half uur vertraging. Wel jammer, maar het is niet anders. Het is even hangen op de stoelen, slenteren door de winkels en weer aansluiten in de rij die ons toegang geeft tot het vliegtuig. Het boarden gaat in groepen. Gelukkig hebben we een van de laatste groepen.

Gisteren hebben we het nog voor elkaar gekregen dat we naast elkaar zitten. Dat was tot gisteren aan toe niet mogelijk. Dus er is een uitverkocht huis.

De plaatsen hebben niet al te veel beenruimte, maar 129 dollar meer per plaats vind ik niet nodig om meer beenruimte te krijgen.  In het vliegtuig zitten we naast een bekende. Bekende? ,,, Wie was ze ook alweer??? Corine?  Uiteindelijk werd het Inge.  Corry heeft nog even gezellig gepraat met haar over gisteren en over wat zij ging doen. Ze had veel papieren over oncologie. Maar wie is ze nu toch??? Nou ja brutale mensen hebben de halve wereld we vragen het gewoon. Haar naam is Inge Diepman. De naam zal je misschien niet direct iets zeggen, maar met  het gezicht en het postuur erbij zeg je oh ja!!! Ze heeft vroeger onder andere Herexamen gepresenteerd. Ze was heel open over haar werk en haar kinderen.

De vlucht verloopt prima totdat we boven Canada vliegen. Het vliegtuig begint flink te schommelen, te stuiteren en te klapperen. Vanuit de cockpit kwam een kreet dat de "flight attendantes" hun plaatst moesten in nemen. En was ook nodig ook. De " Goliath, de Python, El Condor noem ze maar op we hebben ze allemaal meegemaakt in 15 minuten tijd. En geen wachtijden hoor ... achter elkaar door. Maar we hebben het overleeft en zijn heelhuids in Chicago aangekomen. Inge gaat naar haar congres en wij gaan naar de vele controles die we nog moeten krijgen. Immigration dienst .. Customs ... en als je die gehad hebt, weer inchecken dus opnieuw door de beveiliging heen. Maar nu wel je schoenen uittrekken. Maar één persoon kreeg een speciae behandeling. Corry mocht door de by-pass . Geen scan meer nodig, ze is op doorreis.

 

Weer wachten in de wachtruimte totdat we aan boord mogen van een klein vliegtuigje dat ons terug richting Toronto brengt. Terug??  Jawel op de eerste vlucht vanuit Amsterdam zijn we langs Toronto gevlogen. Maar een tussenstop zat er niet in. Dus moeten we terugvliegen.

Onze " flight attendante" daar heb je haar weer, was iemand die er duidelijk zin in had. Ze maakte en beetje lol. Deed haar riedeltje van 3 minuten in 15 seconde... Vroeg of iedereen het begrepen had. Natuurlijk had iedereen het begrepen. De vlucht van 1 uur en 10 minuten was nu ook de laatste 15 minuten stevig. Volgens mij was dit de "nareut" van het slechte weer van een paar uur geleden. Na de landing bedankte de sterwardess de passagiers voor hun aandacht en eindigde met de mededeling : "Those who were a sleep, you were amazing".

Wederom in de rij gestaan om het land binnen te komen. Het lijkt Disneyland wel al die slingerende paden waar de mensen doorheen moeten lopen. De koffers waren volgens mij al dronken van het ronddraaien. Tenslotte hebben ze even moeten wachten op ons. Over wachten gesproken, de shuttle naar het hotel liet ook even op zich wachten. Ruim een half uur en 40 andere busjes later kwam hij opdagen. Maar we zijn in Toronto aangekomen en gaan niet al te laat naar bed. Met een kleine pauze bijna 53 uur op.. Dus wel te rusten. Morgen staan ze om half 8 al op de stoep om ons op te halen.