26 jan. 11 Woensdag
De tijd vliegt echt voorbij. Leek de dag met regen nog lang te duren, de dagen met zon vliegen voorbij. Als je alles eens terug leest hebben we veel gezien. De tijd lijkt toch aan de krappe kant als je alles goed wilt beleven. Maar dat komt misschien over een 12 jaar als we van de AOW kunnen beginnen. Maar de dag begint gelukkig weer met een zonnetje. We pakken de boel in en gaan richting de ‘Gannet Safari’. We hebben het makkelijk gevonden en zijn op tijd. Garrett is onze chauffeur en reisleider van deze ochtend. We rijden met een klein busje waar ongeveer 20 man in kan. We zijn met z’n elven.  Dus ruimte genoeg. Ben is de Co-Pilot van vandaag. De 4x4 bus heeft geen moeite met de steile stukken die we onderweg tegenkomen. We rijden over een privé eigendom. ‘Gannet Safari’ is het enige bedrijf die over dat privé gebied mag rijden. De andere kunnen alleen via de onderkant van de rotsen bij laag water de kolonie bereiken. De tocht naar de kolonie is echt mooi. Met daarbij het commentaar van Garrett in onvervalst New Zealands en hun gevoel voor humor. (ik mag ze wel met hun woordspelingen) 

De kolonie die wij gaan bezoeken bestaat uit 5000 vogels. Zo zijn er drie kolonies in dit gebied. Na een aardige ‘off the road’ rit komen we aan boven op een klif waar we inderdaad veel vogels zien. Hebben ze dus gisteren niet gelogen tegen ons. Wij mogen niet voorbij de afzetting komen. Maar dat maakt niet uit, want we kunnen ze bijna aanraken deze Jan van Genten. De Jannen en Jeanetten zijn gewend aan bezoekers, want ze kijken niet eens meer op van een paar bezoekers. Wat opvalt is dat er veel jongen dood op het nest liggen. Een niet zo vrolijk gezicht. Navraag bij Garrettt leerde ons dat deze jongen waarschijnlijk door het slechte weer van de afgelopen dagen en door de hevige regen het niet overleefd hebben. Omdat ze helemaal doorweekt zijn geweest, en de koude nachten die erop volgde, hebben enkele het loodje gelegd. Het is een mooi gezicht als vader of moeder terug komen van het vissen. Ze begroeten elkaar eerst en dat is een heel ritueel, daarna krijgt het kind pas eten. Ook de landing van een Jan van  Gent is een koddig gezicht. Het zijn geen goede ‘landers’. Ze komen aanvliegen een paar keer via hun aanvliegroute en als ze op de goede hoogte zijn laten ze zich soms gewoon vallen. Stuiterend op hun buik komen ze tot stilstand. Een landing volgens het boekje van de ‘Cartoons’. Na 3 kwartier van veel foto’s en video’s wordt het tijd dat we weer opstappen. Na een paar minuten oponthoud bij wegwerkzaamheden komen we na 3 uur weer terug bij de camper. Een mooie  excursie met waar voor je geld vinden we.

Na wat eten en drinken vervolgen we onze weg naar Napier. Napier bekend van zijn Art-Deco stijl gebouwen. We vinden een plekje aan de rand van het centrum en wandelen door het centrum heen. We zien inderdaad veel Art-Deco gebouwen. Het doet ons denken aan Euro Disney. Maar veel gebouwen hebben ook veel reclame waardoor de bouwstijl niet goed uit de verf kwam. Er zijn ook gebouwen welke eerdaags een opknapbeurtje nodig hebben.  Omdat het warm is vandaag, rond de 28 graden, besluiten we om naar de camping te gaan. Na een klein plonsje in een klein zwembadje is ook deze dag weer snel voorbij. Het is nu 8 uur ’s avonds en we zitten nog in ons korte broek buiten. Een wereld van verschil met een paar dagen geleden. We kijken nog even binnen in een andere camper van de buren. Zij hebben een KEA camper gehuurd. Een mooie camper. Ze slapen achterin. Het bed blijft altijd zo staan en er is altijd een tafeltje waar je aan kan zitten. Het rommel hok is boven op zolder. Eigenlijk ook een slaapplaats. Ach we moeten nog wat te wensen hebben. Ook is het even goed om te vermelden dat we het dit keer goed hebben gedaan. Wat goed? Dat we op het Zuider Eiland zijn begonnen. De mensen die we vandaag spreken zijn gelijk met ons begonnen, maar hun start was op het Noorder Eiland. Zij hebben 3 tot 4 dagen regen gehad achter elkaar. Mogen wij nog niet klagen met onze 2 dagen.

27 jan. 11 Donderdag

Bruin is de koffie maar blauw is de hemel. Het weer ziet er goed uit voor vandaag. De koffie maar even lekker buiten op het  bankje genuttigd. We gaan vandaag naar Taupo. De afstand is maar 140 kilometer en we willen twee tussenstops maken. We hebben een stop ingepland bij de ‘Tarawera Hot Springs’ en bij de’ Waipunga Falls’. Beide stops liggen aan de ‘Thermal Explorer Highway’. Een deel van deze route zullen we de komende dagen volgen. Onderweg komen we veel vrachtauto’s met bomen tegen. Stukken keurig gezaagde stammen liggen op een truck met oplegger. We komen er wel 10 of 15 tegen. De hout industrie floreert zeker goed hier. Eerst in Picton de houthaven en nu al deze trucks met complete boomstammen. Halverwege de rit komen we ook hele kale bergen tegen. Ze hebben ze hier dus gerooid. Maar als je goed kijkt zie je ook hele heuvels met jong aangeplante bomen staan. Die zijn over enkele tientallen jaren weer aan de beurt. Ook wordt er veel aan de weg gewerkt. Over het stuk van 100 kilometer hebben we zeker 10 Roadworks gehad. Allemaal keurig aangegeven wanneer het begint en wanneer de ‘Works End’. Door deze Roadworks en het opnemen van de mooie omgeving hebben we de eerste stopplaats gemist. Achteraf gezien staat deze ook niet meer aangegeven. Maar we komen een afslag tegen met ‘Waipunga Falls’.  Oeps iets te ver. We rijden de auto maar eerst naar het uitkijkpunt. Daar kunnen we de waterval goed zien. We zien nergens een pad om er dichterbij te komen, dus deze optie valt af. We besluiten maar om terug te rijden om de gemiste Hotpools te bekijken.  

We parkeren de auto bij een café aan de grote weg en vragen of iemand weet waar deze Hotpools zijn. We hoeven alleen maar het hek door en ze liggen verderop. Het bord bij het hek geeft aan dat de Pools gesloten zijn. We mogen er geen gebruik van maken. Geen gebruik van maken houdt niet in niet naar toe gaan. En dat doen we maar. Na een kwartier lopen zien we de betonnen bakken waar warm water in opgevangen wordt. Een bak is leeg maar de andere loopt lekker door. We worden nogmaals gewaarschuwd dat we er geen gebruik van mogen maken. Natuurlijk voelen we wel even of het Hotpools zijn. Nu is het niet echt Hot maar Lauw. Hoe ze erbij liggen nodigt ook niet echt uit voor een “verfrissende” plons in de bak. We vervolgen de weg naar Taupo. Het weer is nog steeds stralend. Onderweg wel 10 – 20 spetters gehad, maar dat mag geen naam hebben. We staan weer op een Top10 camping met alles erop en eraan. ’s Middag maken we nog even een wandeling langs Lake Taupo. De plannen voor morgen worden een beetje door elkaar gegooid. Er schijnen 2 regendagen aan te komen. Nu willen we de ‘Hidden Valley’ wandeling maken op zaterdag, maar deze wordt maar naar morgen verplaatst. Minder kans op regen. Waar we wel nat van worden is het heerlijke zwembad met heerlijk warm water.

Het wordt verwarmd door de plaatselijke warmwaterbron.