16 jan. 11 Zondag           

Ik weet niet of Queenstown de “lazy town” wordt genoemd, maar van mij mag het. Gisterenavond ging om half tien de gordijnen “lazy” dicht… Tien minuten later ging het licht “lazy” uit. En vanmorgen worden we “lazy” om 8 uur wakker. We drinken “lazy” 2 bakjes koffie en doen “lazy” de afwas. Daarna was het over met de “lazy”  dag.  We gaan met de gondel naar boven en beginnen aan een wandeling. De wandeling die we maken is een stuk van de ‘Ben Lomond Track’.  

 

 

 

De wandeling uit en thuis duurt 6 tot 8 uur. We zien wel tot hoever we komen.  Alles gaat voorspoedig en we zweten lekker. Na 2 uur achter elkaar te hebben gelopen stoppen we even voor onze lunch. Eigenlijk hebben we er helemaal niet gerekend dat we lange wandeling zouden gaan maken. We hebben maar een klein flesje water bij ons. Nog geen halve liter en dat voor 2 personen. De top trekt toch en we gokken het erop. Na een  kwartiertje lopen worden we aangesproken door een oudere man. Gaan jullie naar boven? vraagt hij. We gaan het wel proberen in elk geval. Willen jullie dan tegen 2 mensen die al boven bij de top zijn, zeggen dat wij… 3 oudere mensen alvast terug lopen naar de kabelbaan. Deze mensen zouden wachten totdat het stel terug gekeerd was.

 

 

 

 

Maar daarvoor is het na een uur wachten veel te koud. Gelijk hebben ze. Naar de top is nog zeker een uur lopen. Nou ja lopen klimmen, klauteren, uitglijden en weg roetsjen. Vijf stappen omhoog en één naar beneden. Op de top komen we de gezochte mensen tegen en geven de boodschap door met de mededeling dat de achtergebleven personen op hun kosten aan het drinken zijn. Wij genieten nog even van het uitzicht. Vest en windjack aan, want het waait hier behoorlijk. We hebben het gehaald de 1742 meter hoge top.  We maken rechtsomkeer of linksomkeer, het is maar naar welke kant je omdraait.. We stoppen minder vaak dan op de heenweg. Ook op de terugweg worden we aangesproken door 2 mensen. Twee wat oudere Fransen zijn namelijk op zoek naar de bril van mevrouw. Zij heeft deze verloren maar weet niet meer waar en wanneer. Ze lopen dus de hele weg nog maar een keer opzoek naar de bril. Als we in het restaurant zitten zien we na een half uur het echtpaar voorbij komen. Zo te zien hebben ze de bril niet gevonden. We kijken noch even bij het “bungy jumpen” een hier uitgevonden vorm van zelf kastijding. Springen met een lang elastiek aan je voeten en maar hopen dat het elastiek net niet langer is dan waar je bang voor bent. Op naar de winkel voor de boodschappen. Ook al is het zondag, deze winkel is elke dag van 07:00 uur tot 24:00 uur open. Hoezo winkelsluitingstijden?

 

 

 

17 jan. 11 Maandag

 Vandaag wordt het een “tussen etappe”. We rijden ongeveer 80 kilometer richting Wanaka. Dat scheelt morgen namelijk voor de rit richting de ‘Franz Josef Glacier’. Na het lozen van een beetje afvalwater rijden we de camping af en parkeren hem 50 meter buiten het terrein. We gaan namelijk nog even een wandeling maken door het stadscentrum. We komen de ene na de andere bookingsoffice tegen. Je kan bij iedereen kiezen voor een Bungy Jump, de Swing, Paraglyding, Shotover (met snelle boten over de rivier) Canyoning, Raften of gewoon een excursie maken. In een straal van 100 meter zijn er wel 10 van dit soort kantoortjes. Wij kiezen voor de vrije wandeling. Als we zijn uitgewandeld  rijden we richting Wanaka. We nemen de toeristische route en steken een pas over. Een paar haarspeldbochten, een paar keer heen en terug schakelen en we zijn boven. Deze pas is volgens ons zeer geliefd bij de fietsers. We hebben er wel 50 gezien. Enkele in groepjes, een paar eenzame of geloste fietsers, of sommige wandelend met of zonder bepakking naar boven.

De afstand tot Wanaka is niet groot, maar we zien wel weer veel doden beesten op de weg liggen. We tellen over dit korte stukje 48 beesten die de weg naar huis niet gehaald hebben, en dat over een afstand van 80 km. Dan hebben we het alleen over de “verse” karkassen. Eenmaal in Wanaka aangekomen volgen we dit keer niet de TomTom. We rijden richting ‘Puzzling World’ en bezoeken hier de illusionisten tentoonstelling. We zien veel hologrammen en lopen door kamers met veel optisch bedrog. We zien af van de entree voor het doolhof, zijn we een beetje ontgroeid. We zien water naar boven lopen, biljartballen naar boven rollen. Ook staan we in een kamer waar het lijkt dat alles even groot is, maar ook hier weer gezichtsbedrog. Om drie uur arriveren  we op de camping welke 3 kilometer buiten het centrum ligt. Het is mooi weer hier, we besluiten naar het meer te lopen. En ja hoor…….. 17 januari staan we in ons zwembroek in  een bergmeer. Na een half uur steekt de wind een beetje op en we lopen terug naar de camping. We slaan nog even links af naar het zwembad en nemen een frisse duik. Nou eigenlijk een frisse plons, want het bad is maar 1.20 meter diep niet erg groot, maar ook wel druk met kinderen. We hebben voor morgen de camping maar weer gereserveerd. We vragen naar een plaatsje in de schaduw, zoals we hier in Wanaka hebben gekregen. Moest ze toch wel even lachen… Nou hier regent het hoor, was de mededeling van de dame van de Franz Josef Glacier Camping.