Donderdag 17 juni.

       

Vandaag rustig aan begonnen. Eerst maar twee kopjes koffie genomen, rustig aan broodjes gehaald voor onderweg. Maar er stond een dame bij ons op de stoep die graag even naar de airco wilde kijken. Wij hadden toch niet geklaagd. Misschien wel de buren! De airco maakt namelijk een on-tie-ge-lijke herrie. Als je hem aanzet dan lijkt het net als of een Boeing 747 aan het opstijgen is. Dit vliegtuig is wel tot aan het maximum gewicht gevuld natuurlijk. Wij vinden het prima zolang hij het maar doet, oordoppen en een beetje gewenning doen wonderen. De baas zelf kwam ook even kijken en rammelde wat aan de unit, die buiten hangt. Na de tweede keer aanzetten wilde hij dus niet meer aan. Hij zou een monteur regelen. Gelukkig had hij hem stuk gemaakt en niet wij.

   

Na dit alles hebben we toch maar de heupgordels gepakt, met alle flesjes die we maar konden vinden en gevuld met water. We gaan weer naar Kritsa, maar we nemen een andere en aangepaste route. Deze route is een onderdeel van een route die maar één richting opgaat. Wij lopen hem voor de helft maar dan wel  heen en terug. Hij is maar 8 kilometer volgens de planning maar je weet het nooit. Met die heuvels en hitte kan het nog een zware dobber worden. En inderdaad het werd een zware dobber. De heenweg was klimmen geblazen. Gelukkig maar, want als je dit op de terug weg hebt is het afzien groter. We gingen naar een oude ruïne richting Latos. Deze wordt ook wel de Machi Puchi van Europa genoemd. Vanwege zijn gestapelde stenen en de hoogte waar deze ruïne ligt.  Een paar jaar geleden is de Machu Picchu ons door de neus geboord, maar kun heb ik toch de Europese variant kunnen bekijken. Na het betalen van € 2.00 mochten we naar binnen. Het was warm en we zochten wat bescherming in de schaduw van een olijfboom en aten ons “gort” droge broodjes en dronken ons warme water. Je moet wat om te overleven.

   

De weg terug was heuvel/berg af. Maar niet minder zwaar. Corry heeft vandaag de hoofdprijs water drinken behaald. 2 flesjes en een complete bidon zijn er naar binnen gegaan en dan te bedenken dat ze helemaal niet van water houdt. Het water is echter wel warm wat we dronken. Dan zal het wel goed voor de stoelgang zijn. Over de afstand zullen we het maar niet hebben. Bergop berg af in die hitte geeft een andere gevoelsafstand dan de werkelijke afstand. De werkelijke afstand was 8 kilometer, maar we hadden een gevoelsafstand van 20 kilometer of meer.  

   
Na het luchten van de smoorhete auto zijn we richting ons appartement gegaan, waarna we een verfrissende duiken wilde namen.  Het werd wel een duik maar verfrissend was hij niet. Doordat de zon de hele dag op het kleine zwembad staat te branden is het water al een beetje lauw geworden. Op zich kan het er wel mee door, dan blijf je maar wat langer Het was bijna 19:00 uur dus eigenlijk tijd om de avond boodschappen te doen, wat passen we ons toch snel aan. Op het menu staan de restjes van gisteren en we hebben er Griekse gehaktballetjes bij genomen. Als vooraf een heerlijke salade van tomaat, mozzarella kaas, lente-ui  en augurkjes.  
       
Nog even met Kees en Bets gepraat over de wandelingen welke we in de buurt kunnen maken. Na het invallen van de avond zijn we nog even het dorp in gewandeld. Het bruiste zoals gisteren alleen hadden we  nu een briesje wind wat alles aangenamer maakte. We gingen laat naar bed, het was rond 23:00 uur en we startte onze Boeing motor weer op. Morgenmiddag gaan ze sleutelen aan onze airco.