Ride for the Roses

Eind april werd er een mailing gestuurd met betrekking tot deelname van Fleura-Metz aan de “Ride for the Roses”. Nu ben ik niet vies van een stukje fietsen en heb mij spontaan opgegeven. Ook heb ik Kees zonder overleg opgegeven, aangezien hij ook een aardig stukje kan en wil wegtrappen.

Na wat mailingen over inschrijvingen, maten van T-shirts en dergelijke werd de inschrijving voor het bedrijventeam van Fleura Metz een feit.

Nu nog fietsen….. Het fietsen is het probleem niet, maar om de 110 kilometer achter elkaar te fietsen op mijn randoneur,  is iets anders dan in een grote groep trappen met allemaal wielrenners. Dus ik heb de “stoute wielrenschoenen” aangetrokken en ben naar onze fietsenmaker gestapt. De firma van Rijn te Vrouwenakker was mij zeer behulpzaam. Een maand voor de “Ride” ben ik naar ze toe gegaan en heb gevraagd of ze wel eens racefietsen verhuren. Ik heb ze uitgelegd dat ik op mijn “bakfiets” misschien moeite zou hebben om het peloton bij te houden. Het antwoord was kom maar even 14 dagen van te voren dan kijken, dan zien we wel wat we hebben staan.

Inderdaad ben ik 14 dagen van te voren langs geweest en wat hadden ze… een “carbon” fiets. De fiets werd geheel op hoogte afgesteld, stuur werd aangepast. Je wilt zeker ook een reserve bandje mee? Oh ja nog even … de fiets krijg je gratis mee, maar als er schade is of bij diefstal, dan komt dat wel voor eigen rekening. Dit lijkt mij niet meer dan logisch. Meer kan ik toch niet verwachten. Ik hoefde hem ook niet direct in te leveren, dat komt wel en als ze hem nodig zouden hebben wordt ik wel gebeld. Waar vind je nog zo iets.

Na een paar kleine proefritjes op deze snelheidsduivel was ik klaar voor de “Ride”.

Bloemenveiling  Zon, bij Venlo, is de startplaats vandaag.

Om 06:00 uur ben ik vertrokken naar het zuiden. Een tussenstop gemaakt in Venray om Kees op te pikken. Kees stond al klaar om de strijd aan te gaan. De 2de fiets er opgeladen en vetrrokken naar de bloemenveiling. Intussen zagen we op de snelweg dat we niet de enige waren die mee zouden doen. Meerdere auto's met fietsen achterop gingen ons voorbij.

De auto hebben we ,zoals velen met ons, op het grasveld geparkeerd. De fietsen werden afgeladen en we konden naar de ingang fietsen. Dat was eingelijk wel de bedoeling, maar de fiets van Kees ( een bejaard model, maar in puike conditie) liet hem doortrappen. Nu denk je bij doortrappen dat je niet kan remmen met je pedalen, maar dit was contra. Door kracht uit te oefenen op zijn pedalen kwam hij niet verder dan de achterhoede van de groep mensen die naar de hal toe fietsten. Niet echt een positie waar we Kees op inschatten. De tandwielen op zijn achterwiel hadden geen grip. We hadden het onderweg naar de start nog over fietsenmakers die belangeloos hun diensten aanboden voor het goede doel. Bij de start stond een zo een fietsenmaker met zijn herstelbus.. Na een grondige inspectie van de fiets was de conclusie: kou. Nu was het inderdaad niet warm, maar door de kou was het vet een beetje harder en minder soepel dan gewenst. Hierdoor pakte het achtertandwiel niet altijd. Hij hoefde niet de brander erop te zetten, maar kreeg hem wel weer aan de praat. Ook de voorrem nog even bijgesteld en we waren klaar voor de strijd en het ontbijt.

De fietsen werden gestald in het startvak van Fleura-Metz. We hadden opvallende gele shirtjes aan en werden aangesproken door mensen, die we nog niet kenden, met de zelfde gele shirtjes. Collega’s van Ben dus. Na het ontbijt en de koffie gingen we voor de groepsfoto. Door de organisatie werden mensen geïntroduceerd en op het podium geïnterviewd. Net voor de start werd het lijflied de “Rose” ten gehore gebracht. Dit gaf een gepaste stilte in de hal.

Net kwart over tien geweest en de eerste renners gingen van start. 15 minuten later reden wij ook de poort uit. De start van de 110 km lange rit. Het weer was echt prachtig voor een fietstocht. De plaatsen waar we doorheen fietsten waren voorzien van slingers, banners  en aanmoedigingen voor de deelnemers kwamen van de kant van de weg. Ook de diverse "joekskapellen" werden ingezet om de dorpen en steden op te vrolijken met hun muziek.  In Venlo hadden we een kleine oponthoud en moesten we even met onze voetjes aan de grond. De wegen waren afgezet voor het grote peloton. We hadden dus ruim baan. Wel lekker fietsen en ongestraft door rood rijden mag, zolang je in het peloton fietst.

Langs de weg kwam Kees nog bekende mensen tegen die hij gedag zei. Verbijstering alom op vele gezichten, niet wetende dat hij mee zou fietsen. Je ziet die mensen denken, wie was dat????  Ik hoop dat ze het achteraf te weten zijn gekomen. Net even na Venray, bij de oude Melkfabriek in Veulen, nog even naar Annie gezwaaid. Maar voordat we haar goed en wel zagen, waren we weer voorbij. Het was lastig, als je bedenkt hoeveel mensen met een geel t-shirt fietsen, om dan op het juiste moment de camera klaar te hebben. Maar we staan erop. In Horst was het file rijden. De weg werd door het voetgangers gebied geleid. De aanvoer van fietsers was groter dan de straat kon verwerken. File dus. Het laatste stuk van Horst naar Venlo was het even ieder voor zich. Na het “wachten” in Horst konden we ons even uitleven tegen de wind in.

De “Ride” werd afgesloten met een lunch. Nog even napraten bij een prima warme hap. De fietsen werden weer opgeladen en we sloten aan in de file naar de snelweg toe.

Een geslaagde dag, met prachtig weer. Volgend jaar een thuis wedstrijd. The Ride start volgend jaar namelijk vanuit Aalsmeer, kunnen we op de fiets af.

Wie had gedacht dat ik deze zomer met 3 broers iets sportiefs zou gaan doen??