New York by Corry en Ben.
woensdag 18 juni 2014 |
We gaan iets later op pad dan gisteren. Een uurtje maar. Het weer ziet er nog steeds prachtig uit. We gaan als van ouds met de bus. Alleen is het nu de 164. Maar ook deze bus komt op het busstation. Omdat we een uurtje later weggaan, rijden we niet over de busbaan, maar met de grote meute mee. De busbaan zijn ze inderdaad weer aan het opruimen. Paaltjes worden uit het wegdek getrokken en de andere kant van de weg wordt weer langzaam 3 baans. We krijgen dan ook iets meer file, maar het scheelt maar 10 minuten. |
Met de New York Pass hebben we ook toegang to Madame
Tussaud. Het wassenbeeldenmuseum die geheel is ingericht
op Amerikaanse beroemdheden. Binnen 2 minuten hebben we
onze kaartjes via de VIPline. Nu was de Niet VIPline ook
niet druk, maar het staat wel interessant om via de VIP
line binnen te komen. We hebben inderdaad een paar
bekende ontmoet. Marylin Monroe en haargeliefde John F.
Kennedy. Maar er staat iemand anders aan zijn zijde ene
Jacky Onassis. We komen ook een paar buitenlanders
tegen. Buitenlanders voor de Amerikanen dan de Beatles
en de Spice girls. Het is wel leuk om een keer binnen
gekeken te hebben. Wat ook opvalt is dat je de beelden
gewoon kan aanraken. Of het mag weten we niet, maar ze
staan er voor. Corry verzorgt nog even Bruce Willes en
kust tussendoor nog George Clooney. Ben krijgt de
groeten van Nelson Mandela. Het is maar goed dat de
beelden niet buiten staan in de zon. Dan was er maar een
klein hoopje was van overgebleven. |
|
We fietsen op het fietspad welke bijna rond Manhattan gelegd is. Het is een fietspad gecombineerd voor fietser en skaters. De voetgangers en de joggers moeten het pad er naast gebruiken. We slaan af bij 32nd Street en komen aan bij de eerste opgang voor de High Line. Van deze oude spoorlijn hebben ze een wandelpark gemaakt. Een leuk idee. De oude spoorrails lagen er nog, of ze zijn weer neergelegd. We kunnen ons voorstellen dat de New Yorkers dit erg mooi vinden. Daar kunnen we inkomen, want verder zie je buiten het Central Park weinig groen in de stad. Ze hebben hier en daar wel een park, maar dat zijn soms maar 20 bomen bij elkaar en daar tussen 8 bankjes. Een hek er omheen stukje asfalt er in en klaar is het park. Het is wel een lekkere plek om te vertoeven met dit zonnige weer. De bomen zorgen voor schaduw. Maar de High Line heeft nog niet zoveel schaduw. De schaduw die er is komt van de gebouwen die er pal naast staan. Een groenstrook in wording zullen we maar zeggen. Een rondje lopen kan niet, dus de weg die je heen loopt moet je ook terug, als je de fietsen weer op wilt halen natuurlijk. |
We fietsen verder langs de Hudson River richting Battery Park. Hier staan wel iets meer dan 20 bomen, maar erg groot is het voor onze begrippen ook niet. Battery Park is het zuidelijkste stukje van Manhattan. Verder gaan we niet meer. We hebben dus 2 opties nu. We brengen de fietsen naar de verhuurder aan deze kant van het eiland, of fietsen we terug door alle drukte heen? Het wordt optie 2. We doorkruisen Wallstreet laten de Brooklyn Bridge rechts liggen. We stoppen in China Town waar we ons lens eten voor 10 dollar bij de lokale Chinees. Let op 10 dollar voor 2 personen. We komen net als gisteren weer over Union Square. We fietsen over 4th Avenue en slaan bij 31st Street links af. We kruisen voor de 10de keer Broadway en stoppen voor het stoplicht bij Madison Square Garden. Let op we stoppen voor het stoplicht. Als we alle roodlicht bonnen nog thuis gestuurd krijgen, kan je van de boetes een aardige vakantie maken. Zoals bijna alle fietsers steek je over als er geen verkeer aankomt. Je kijkt dus niet naar de kleur van het verkeerslicht. Een voordeel van de 95 van 100 oversteken is dat het eenrichtingsverkeer is. Je hoeft dus maar een kant op te kijken voordat je de oversteek waagt. Het gaat ons steeds makkelijker af " fietsen in New York". Je gaat zonder al te veel problemen vele auto's voorbij. Is het niet links dan is het wel rechts. Even kijken gaat de auto voor je links af, dan neem je hem rechts. Of geeft hij rechtsaf aan, dan neem je hem links. Zo makkelijk kan het zijn. We leveren de fietsen keurig in. |
We lopen weer naar het busstation op 42nd street. Daar pakken we de Redline richting Harlem. Tenslotte hebben we een afspraak om een Gospel Tour te maken. We springen nog net in de dubbeldekker die richting Harlem rijdt. We zitten in de dubbeldekker en de zon schijnt wel heel fel. Ook de bus heeft last van de zon. Bij elk stoplicht slaat hij af. Geeft goede hoop dat we erop tijd zijn. Maakt niet uit, we hebben tijd zat. De gids is er een van een andere orde. Slaaaaaap verwekkend. Dat vond hij zelf ook, want tussen de verhaaltjes door deed hij steeds zijn ogen dicht. Hij heeft trouwens weinig nieuws te melden vinden we. Wat een verschil met onze Honey Q. We stoppen op verzoek bij het Apollo Theater. Bijna bij het ontmoetingspunt voor de tour. Wat is het druk en anders hier in de straten. Je merkt wel dat je in een arme buurt terecht gekomen bent. We zijn ongeveer 3 kwartier te vroeg en we gooien nog maar eens wat vocht naar binnen. Dat hebben we echt nodig. |
Half zes zo als afgesproken en niemand te zien. 10 over
half zes nog niemand te zien. Dat wordt bellen dus.
Blijkt dus de tour van half zes op een andere plek te
beginnen. 20 straten verderop. Terwijl we in de mail
deze plek aangewezen hebben gekregen. We gaan de
discussie maar niet aan en we besluiten terug te gaan
naar het busstation. |
Als avondeten nog even een vette pizza slide naar binnen
geschoven. En op naar Gate 224 in het busstation. Niet
alleen wij zijn van plan om terug te gaan, maar zo een
honderd andere personen ook. Dus de rij is groot voor
onze bus. Maar alles gaat ordelijk en gemoedelijk. De
bus is vol, geen probleem er komt een volgende bus
aangeschoven. Zo komen we toch nog binnen 10 minuten
weg. Een prima systeem zo.
|
|